Natuurlijk volgen wij Oranje hier vol overgave. Het leeft hier niet bij elke Canadees even veel, zo hebben we de buren wel wat uitleg over de oranje vlaggetjes moeten geven "Hé, who's birthday is it today?". Het tijdsverschil vergt wel wat creatief denkvermogen om alles te kunnen volgen. Voor de werkenden onder ons dan, want voor de "stay-at-home-mom" is dat natuurlijk geen probleem: kids moeten verplicht rusten van 12.45-14.30 en dan komt het wel goed met de EK-beleving. Detail is wel dat de laatste dag voor de schoolvakantie van Nine wat roet in het eten gooide bij de wedstrijd tegen Frankrijk, aangezien de moeders acte de presence moesten geven, maar dat terzijde. Albert heeft het mooiste toch wel meegekregen. De tweede helft van Nederland-Italië heeft hij met een een Italiaanse collega gekeken. Albert's baas heeft de management meeting bewust wat kort gehouden, al rennend kwamen de voetbalkijkers net op tijd aan in een pub in Downtown: Albert strak in pak mèt Oranje shirt, zij strak in mantelpak mèt Italiaans shirt. Resultaat "she wasn't amused, he was".
Voor Nederland-Frankrijk werd het Albert wel erg makkelijk gemaakt. De baas van ING West-Canada kwam naar Edmonton en is een Nederlander. Hij wilde graag de wedstrijd zien. Tsja en dan is Albert niet de beroerdste om dat "even" te regelen. Het hele management in een pub, wat "versnaperingen", nog een paar "brokers" om het toch werkgerelateerd te houden en de wedstrijd werd in volle glorie bekeken. Die baas zei nog "het is niet niks om dit met Canadesen te kijken, ze snappen bar weinig van ons spelletje".
Nederland-Roemenië ging helaas aan Albert voorbij, dit keer viel er echt niets te regelen. Maar ja, het belangrijkste was gelukkig al geweest. Albert had zich bij zijn favoriete pizzatent in Downtown vandaag niet zo populair gemaakt. Hij feliciteerde de mevrouw van de pizzatoko met de plaatsing van Italië voor de kwartfinales. Ze bleek echter een Griekse te zijn....
Na Nederland-Italië haalden Albert en ik nog even een Starbucks en reden we door de wijk (nee, we zijn geen ontaarde ouders die hun kids thuis slapend achterlaten: we hadden toen nog een 24/7 oppas met Omi en Opa Ko bij ons thuis). Op een gegeven moment trapte Albert keihard op zijn rem, zette zijn alarmlichten aan en begon ongenadig te toeteren, ik was nogal verbaasd. Het was te verklaren: we reden op
Holland Way dus voor Albert niet meer dan logisch. Ik werd de auto uitgestuurd, we moesten even een polonaise om de auto..... Op de terugweg reden we langs een huis die volkomen uitgedost was in oranje! Compleet met "Hup Holland Hup"-vlaggen etc. Wij wederom op de rem en gelijk aangebeld. Bleken twee Canadesen te zijn die pas op vakantie waren geweest bij hun Nederlandse vrienden in Purmerend. Gezellige lui, ze hadden hun vakantie geweldig benut bleek later: ze zijn ook nog in Enkhuizen geweest. Ze waren diep onder de indruk van het oranje versierde Nederland en hadden bij de Kruidvat alles ingeslagen om hun huis & auto oranje te versieren. Dat het echte Oranje fans waren geworden bleek wel toen ze vertelden dat ze die avond na de winst van Oranje op Italië luid toeterend door
Little Italy in Edmonton waren gereden. Na de felicitaties over en weer vertrokken we met een stroopwafel van onze nieuwe vrienden huiswaarts. Dat Oranje vrienden maakt bleek vrijdag na de wedstrijd Nederland-Frankrijk, ze stonden met een fles wijn voor de deur om de winst van Ons Oranje te vieren.
