10K & 21,1K

In een blog van vorig jaar augustus heb ik al eens bericht over mijn trimcoach. Deze coach kwam drie weken geleden met het volgende: "Ik heb een verrassing voor je! Ik heb je opgegeven voor de 10 kilometer van het ING Marathon Weekend, gaaf he!". Mijn reactie was zoiets als "uh..... nou, tsja, poeh hé, jeetje, hoe lang moet ik dan rennen?". Het feit wilde namelijk dat mijn record tot dat moment 42 minuten was en ik zag toch wel in dat ik in die 42 zware minuten geen 10K had gelopen. Dus na deze geweldige verrassing werd ik een paar keer per week vriendelijk doch ook wel dringend verzocht om eens "lekker te gaan trimmen". Mijn record was tot een paar dagen voor de race 1:02:22 (om precies te zijn!). Vol goede moed begon ik afgelopen zaterdag om 10.00 uur. Het was die dag loeiheet (tegen de 30C) maar gelukkig viel dat het eerste half uur nog mee. Maar ja, dan komt de fijnste helft nog zeg maar. Uiteindelijk heb ik mijn eerste race gered in 1:10 en nog wat seconden. Daarna was ik minimaal 20 minuten zodanig buiten adem dat ik in het geheel onaanspreekbaar was, maar een paar uur later was ik voornamelijk trots op mijn eerste medaille (die ik binnen een minuut natuurlijk af moest staan aan de meisjes....). Gistermiddag keek Albert met Nine en Kiki naar atletiek bij de olympische spelen. Nine vroeg aan Albert "Wanneer komt mama nu op tv?".

Vandaag hebben Albert en Jan de halve marathon gerend. Het plan van Albert om de hele marathon te rennen viel in het water, of eigenlijk in de sneeuw. Door de strenge lange winter, Albert's nieuwe baan en nog meer van dat alles lag zijn trainingsschema zodanig op z'n gat dat een hele marathon niet geheel verantwoord was. Het spreekt voor zich dat Albert daar zeer verbolgen over was, maar voor de liefhebber: zondag 16 augustus 2009 gaat het vast gebeuren. De halve marathon begon om 8.00 uur 's ochtends. Ook vandaag werd het 30C dus het vroege tijdstip was weertechnisch zeer goed gekozen. Albert passeerde de finish in een nettotijd van 1: 39 en Jan in 1:49. Voor beide mannen een persoonlijk record. Verbazingwekkend hoe het mogelijk is dat ze na 21,1 kilometer totaal niet buiten adem over de finish komen en direct in staat zijn om in geuren en kleuren over het parcours te vertellen.

Ik kan overigens direct weer in training, vandaag zei mijn coach namelijk: "Als je de 10 kilometer kan, dan kan je ook een halve marathon!" Ik heb nog veel te trainen vrees ik....

Project Tuin III

Jan en Albert hebben samen de bestelling bij het tuincentrum opgehaald. Onder weg zijn ze nog een paar graszoden verloren...
Van Visboer naar Tuinman
Eén boom
Zes struiken
De Voortuin!

Project Tuin II

We zijn inmiddels weer een stapje verder met Project Tuin: het felbegeerde papiertje voor de Final Grade is ook binnen! We willen binnenkort met de voortuin beginnen zodat we geoefende landscapers zijn als we met de achtertuin aan de slag gaan.
In onze straat hebben reeds 3 huizen hun voortuin gereed. Nu viel ons op de alle drie de huizen een voortuin hebben met 1. gras; 2. één boom; 3. welgeteld 6 struikjes. Dit kon geen toeval zijn dachten we zo...
Om het zekere voor het onzekere te nemen, heb ik bij de bouwer geïnformeerd naar de vereisten van de voortuin. We kregen de gouden tip om de Architectural Guidelines er eens op na te slaan:

"The minimum landscape standard for all lots shall consist of sod, one tree and a prepared shrub bed containing at least six shrubs. The minimum deciduous tree shall be 2” caliper, measured 6” above ground. The minimum coniferous tree (spruce or pine) must be a minimum 6’ tall. Shrubs shall be 2’ in height or spread. A prepared bed is defined by edging (landscaping vinyl, brick, concrete, etc.)"

Poeh, dit maar even uitprinten en met deze lijst maar "even" langs het tuincentrum....
Wordt wederom vervolgd.

1 jaar!

Afgelopen zaterdag was het precies 1 jaar geleden dat we naar Edmonton verhuisd zijn. We hebben 2 augustus gedoopt tot "Canadian Polletjes Day" en hebben dat gevierd met taart. Lekker cliché, maar.... wat vliegt de tijd! Niet te geloven dat we hier alweer een jaar zitten. Wat is er ongelofelijk veel gebeurd het afgelopen jaar. Ons nieuwe huis, onze nieuwe stad en ons nieuwe land: het is door de maanden heen ons nieuwe thuis geworden.

Heritage Festival - II

Heritage Festival

Afgelopen weekend en maandag (Holiday) was het Heritage Festival. Het cultureel erfgoed met de daarbij behorende culturele diversiteit van Canada wordt dan gevierd. Het festival wordt gehouden in een groot park, waar 75 verschillende culturen een stand met podium hebben. Bij elke stand kan je de nationale gerechten kopen, genoeg te eten dus. Het festival wordt druk bezocht, dit jaar waren er 400.000 bezoekers. Zaterdag waren we eerst met de meisjes heen geweest. Een succesnummer was de Roemeense "Elephant Ear", een soort grote platte oliebol van 30cm doorsnee (de vorm is gezien de naam verder wel te raden...) met poedersuiker. Natuurlijk gingen we ook naar de Nederlandse stand voor een puntzak patat, een broodje kroket, poffertjes en voor het inslaan van zo ongeveer een kilo Nederlandse snoep. Er stond ook een draaiorgel bij de stand genaamd "'t Hummeltje". Mooi verhaal hierbij is dat het draaiorgel eigendom is van De Nederlandse Club. Het orgel was na jarenlang gebruik toe aan een grondige renovatie. Dit bleek echter een zeer kostbare zaak en was voor De Club onbetaalbaar. Vorig jaar was premier Balkenende in Edmonton op bezoek en ging hij ook langs bij de Nederlandse Club. Balkenende hoorde over de slechte staat van het orgel en het feit dat restauratie wegens gebrek aan voldoende geld niet mogelijk was. Balkenende vond dit zo zonde, dat hij er eigenhandig zorg voor heeft gedragen dat de kosten voor de restauratie vergoed zouden worden. Mooi he!

Zondag hebben Albert en ik, tezamen met de familie Visscher (inmiddels wel bekend van de blog: onze MedeNederlanders uit Sherwood Park) meegewerkt in de Nederlandse stand op het festival. We stonden daar met een grote groep "wat oudere" vrijwilligers. Opperhoofd Mia die de regie strak in handen had binnen de stand voorzag ons gelijk van gepaste kledij: een oranje shirt, boeren kiel, schort, een pet etc.
Alida en ik hadden de eer om de broodjes te mogen snijden, een secuur werkje dat niet onderschat moet worden: de broodjes waren onmisbaar voor de kroketten, voor de broodjes gezond en voor de haring. Rien mocht de oliebollen, het patat en de kroketten frituren, Eva zorgde voor de constante toestroom van gefrituurde waar en Laura was topverkoopster bij de souvenirs.
En dan Albert... hij werd direct bij binnenkomst bevorderd tot Chef Haringkraam. Dit leek Mia toch wel een erebaantje, voor Albert lag dat wat anders: normaliter begint hij al te kokhalzen bij slechts de aanblik van haring... Gelukkig had hij een verstopte neus en wilde hij zich natuurlijk niet laten kennen. Als een volleerde visboer heeft hij de haring weten aan te praten alsof hij het dagelijks als ontbijt eet. Hij vertelde hoe De Echte Nederlander de haring eet, waar het vandaan komt, wat het precies is etc. Hij kreeg elke nationaliteit aan de haring, van jong tot oud. De haring was overigens diepgevroren ingevlogen uit Scheveningen.
Een bijkomend voordeel van ons vrijwilligerswerk was dat we ons de gehele dag tegoed mochten doen aan alle etenswaar van de stand, niet heel vervelend...
De Nederlandse stand was ongelovelijk populair. Op een gegeven moment stonden er dikke rijen voor de stand te wachten om geholpen te worden. Op het podium was de klompendans een groot succes, overigens op de voet gevolgd door het optreden van "Gerry at the keyboards" (onthou die naam!). Voor de oplettende kijker: zoek de fout op de foto....