Albert had laatst een "uitje" met zijn werk: drie dagen naar Kananaskis (Rocky Mountains, ten Zuiden van Banff en Canmore). Jaarlijks organiseert zijn werk zo'n "driedaagse" om de beste brokers (tussenpersonen) van Alberta excessief in de watten te leggen. Daar zegt Albert natuurlijk geen nee tegen. En..... ik ook niet! De partners werden namelijk verwacht aan te treden. Nou, vooruit dan maar! In totaal waren we daar ongeveer met 90 man: 35 brokers met aanhang, 10 personen van Albert's werk uit Edmonton en Calgary met aanhang.
3M (de meisjes en Morris) mocht voor een sleepover bij Opa en Oma. Dat was niet niks: het was Morris' eerste logeerpartij en voor de meisjes was het de eerste keer voor 2 nachten. We zijn zowat een dag bezig geweest om het halve huis in te pakken om alles voor ons 5-en sleepover-proof te krijgen. Je moet er wat voor over hebben natuurlijk.
De rit naar Kananaskis was fenomenaal. De borden langs de weg met bijvoorbeeld "175 hectare grond te koop" blijvens ons nog steeds verbazen. We zijn allebei nog nooit in Kananaskis geweest. Je rijdt door de zogeheten foot hills wat ons deed denken aan het Engelse Kent (uit ervaring) en de Schotse Hooglanden (van de foto's). Normaal gesproken zou je vanaf een bepaald punt continu de Rocky Mountains kunnen zien, maar wij zagen naast de foot hills slechts een gemeleerd uitzicht van witte, dan wel grijze, dan wel donker grijze, dan wel zwarte megawolken. Je hoorde ons natuurlijk niet klagen.
We gingen niet met de minivan. De kilometervergoeding die het werk zou betalen voor onze auto was vele malen duurder dan een huurauto, dus Albert zocht een mooie wagen uit bij het verhuurbedrijf. Hij ging voor een stoere SUV (het feit dat hij onze Santa Fe heeft ingeruild doet nog steeds een beetje pijn...), maar zoals altijd bij een autoverhuurbedrijf: de geboekte auto is er niet "Maar we hebben wel een andere mooie comfortabele auto speciaal voor u". Na vriendelijk doch stellig de mega grote Pick Up Truck te hebben afgewezen ("That car is not quit suitable for our occasion") reden we even later weg in een toch wel hele gave Dodge sportwagen met slechts 1700 km op de teller..
We zaten in het Delta Hotel, compleet met Spa. Wat een weelde. Verder waren er 2 golfcourts op 5 minuten rijden die volgens de kenners (wij niet dus) de mooiste van Canada waren.
De eerste dag was er een welkomsreceptie met eten (heel veel eten) en drinken (heel veel drinken). Nu ben ik na de geboorte van Morris met een serieuze wijn-inhaalsslag begonnen, maar ik bleek toch niet zo geoefend als ik dacht. Al vrij snel hield ik het wijnglas vast "voor de gezelligheid", een ietwat tipsy persoonlijkheid leek mij net zo min suitable als die pick up. De tweede dag had Albert mij ingepland voor een massage in de spa. Poeh, nou, vooruit dan maar. De planning ging overigens nog bijna mis, Albert kon op de valreep voor ons vertrek naar Kananaskis nog een planningsfout rechtzetten, bijna was ik geeindigd bij de horse riding. Dan had ik overigens wel gegarandeerd de lachers op mijn hand gehad en weet ik zeker dat iedereen zich "Mrs Pol" de komende jaren nog zou herinneren. Het werd dus de massage. Albert had een dagje op de golfbaan. Dat is toch wel volkssport nummer 1 hier (in ieder geval in de verzekeringswereld). Albert had de laatste veelvuldig zijn afslag geoefend op de driving ranch wat ietwat had geholpen. Het bespaarde hem een grote afgang. Na afloop zei hij nog "het was in ieder geval erg gezellig". Bizar trouwens hoeveel bier er wordt gedronken op de golfcourts! In de cup holders van het golfkarretje staat continu een flesje bier in plaats van de standaard coffee bekers die je overal ziet.
De 3e dag had Albert gegeregeld dat we samen deel zouden nemen aan een guided nature walk. Dat werd onverwachts nog wat spannender dan verwacht: de avond ervoor waren diverse wandelpaden afgezet omdat er beren gespot waren. De guide liet zien dat ze bear spray bij zich had, dat voelde toch wel veilig.... maar ik vond de wandeling evengoed best spannend. We hadden de avond ervoor nog van een ietwat beschonken broker de tip gekregen dat je moet zorgen dat er altijd iemand in je gezelschap zit die langzamer rent dan jijzelf. Na de groep even bekeken te hebben was ons oordeel "we kunnen ze hebben". Het leverde overigens weinig wildlife op: we kwamen die dag niet verder dan een (jawel: 1!) eekhoorn. Maar ja, wie het kleine niet eert....
Die middag kwam een collega van Albert die het hele gebeuren organiseerde aan me vragen of ik alsjeblief een vrijgekomen plek in de spa wilde vullen: he, vervelend. Dus ik weer naar de spa,d it keer voor een complete facial met afsluitend een extra voetmassage. Zo'n facial had ik nog nooit gehad. Leek me vooraf overigens niet heel prettig dat gefrut aan mijn gezicht, maar ja "een gegeven paard etc.". En ik moet zeggen: was zeer zeker niet vervelend.
Voor de brokers (en voor ons ook) waren er de nodige goodies. Zo werden we verblijd met een zonnebril van Maui Jim die we zelf uit mochten zoeken. We hadden nog nooit van dat merk gehoord. Als echte Hollander wilde ik toch even googlen wat we gratis gekregen hadden: die brillen waren $200 per stuk! De collega's van Albert hadden deze driedaagse al vaker gedaan en leken niet zichtbaar onder de indruk. Albert en ik waren als twee tieners op schoolreisje. We komen gewoon uit de klei en worden dan ineens op kosten van de zaak volkomen in de watten gelegd voor een paar dagen. Heb tegen Albert gezegd dat ik het niet heel erg vindt als we dit vaker "moeten" doen....
N.B. nog twee quotes van de meisjes:
Nine hoorde ons in het Engels praten over het ontslaan van medewerkers. Ze vroeg waar we het over hadden en we legden uit wat ontslaan betekent. Vandaag zei ze in de auto: "Die meneer werkt niet, misschien is hij on fire."
We hebben Kiki verteld, dat als ze veel spaghetti eet, ze heel hard kan fietsen. Laatst croste ze met haar fiets door de alley. Toen ik vroeg hoe het nu toch kon dat ze zo goed kon fietsen zei ze "Nou, ik heb toch pasgetti in mijn benen!"
