Update januari

- Het weer: deze eerste maand van 2009 was ongekend zacht. Na de brute temperaturen van december, hebben we de laatste weken zelfs dooi gehad. De sneeuw is blijven liggen, dus alles zag er evengoed nog geweldig uit. Dat was een perfect weertje voor de meisjes om voor het eerst te gaan schaatsen. Eerst mochten ze beiden op dubbele ijzers, voor Nine hebben we daarna kunstschaatsen gekocht. Niet alleen is het natuurlijk erg leuk dat ze leren schaatsen, maar voor Nine was het ook een "moetje" aangezien ze eind januari met de klas een schoolreisjes naar een overdekte schaatsbaan heeft.
Vanaf gisteren hebben we weer de echte januari-temperaturen: gisteren was het -16C, met windchill -29C en vandaag -24C. Vandaag voelt dat erg lekker aan: zonnetje, blauwe lucht en geen wind.
- De buik: inmiddels is de baby wel erg fanatiek in de weer. Een hoop getrap de hele dag door. Dus is het is weer "het zal wel een jongetje zijn", maar ja, dat dachten we met Kikus ook. We hebben een tour door het ziekenhuis gehad laatst. Die avond was er een die we niet hopen te hebben als ik daadwerkelijk ga bevallen: Albert zat vast met zijn bus in Downtown door een sneeuwstorm, hij deed er 1,5 uur over voordat hij thuis was. Ik kon amper met de auto rijden omdat de wegen spekglad waren en er amper zicht was. Nu maar hopen dat deze bevalling niet heel veel sneller gaat dan de laatste (3,5 uur) want anders gaan we het ziekenhuis met zulk weer niet eens redden (en de verloskundig komt hier echt niet bij je thuis....). Ik ben nu 33 weken, dus als het goed is hebben we nog even (ik zet in op 11 maart: Nine 6 dagen te laat, Kikus exacte datum, deze 6 dagen te vroeg?). De meisjes gaan binnenkort een kamer delen, de babykamer moet nog in orde gemaakt worden etc. We hebben die tijd dus nog wel even nodig.
- Eigenaardig: nu hebben we hier pick-up trucks in alle soorten en maten gezien, maar het exemplaar dat ik laatst zag was wel erg opmerkelijk. Bij de school stond een pick-up die zo extreem opgehoogd was, dat de handgreep van de deuren ter hoogte van............. mijn voorhoofd kwam! Een vader kwam zijn dochter van school halen, hij moest haar bijna omhoog gooien om haar de auto in te krijgen. Bizar om te zien! Die vader had mijn lengte, ben benieuwd hoe hij zelf de auto in kon komen.

Nine 5 jaar

Inmiddels is het alweer bijna een maand geleden, mar deze foto's van Nine's 5e verjaardag horen natuurlijk nog wel even op de blog!

Winter

Foto's:

- de meisjes maken snow Angels

- Albert na een trimtocht met -32,7C
- de meisjes op De Grote Heuvel

Het is hier nu echt winter. Na een periode waarbij het weer een beetje van alles wat was met koudere temperaturen, sneeuwbuien, maar ook met periodes boven nul (lekker glad), is sinds een week of twee de winter in volle hevigheid toegeslagen. Vorige week gaf de thermometer het record van deze winter tot nu toe aan: -32,7C (vooral die 0,7 niet onderschatten). Albert zei 's ochtends direct na het zien van de temperatuur "Ik heb echt zin om te trimmen, ben zó benieuwd hoe dat voelt met -32,7". Tjsa, dat had ik dan weer niet. Hij kwam met bevroren wimpers en wenkbrauwen terug. Zijn reactie "Dat was echt heel lekker!". We hadden overigens niet verwacht dat we zo snel aan deze winters zouden wennen. Per slot van rekening is dit pas onze tweede winter hier. Toen het laatst -15C was, zeiden we "gelukkig is het vandaag niet zo koud" en vandaag was het overdag -7C, dus was het "warm".

De laatste week voor de kerstvakantie was het voor het eerst deze winter dat Nine op school met het speelkwartier niet naar buiten moest. Bij temperaturen kouder dan -23C (inclusief wind chill gelukkig) blijven ze binnen. Is het echter 'warmer' dan moeten ze gewoon naar buiten. Bij Kikus bij de peuters is dat gelukkig wat humaner: max. -10C.

De kou is over het algemeen goed te harden. We komen gewoon niet al te veel buiten op die dagen. Van de huisdeur tot de auto is dan ver genoeg zeg maar.

Tanken met -30C is trouwens niet prettig. Sowiezo zijn diverse pompen out of order door de kou (we rijden de tank zekerheidshalve dus vaak maar niet helemaal leeg), en na even tanken voelt het echt alsof je neus eraf valt.

We zijn altijd gewend om met ons slaapkamerraam open te slapen, met deze temperaturen vinden we dat zelf eigenlijk wel een bikkelactie.... als we het raam open krijgen tenminste. De afgelopen week was het onmogelijk om het raam open te krijgen, die zat volledig vast gevroren. Laatst nog een mooie actie: we zijn altijd een beetje laks met sommige dingen, zo ook het opruimen van onze 30 meter lange tuinslang. Toen het een beetje begon te sneeuwen hadden we al een paar keer gezegd "die moeten we nog even opruimen" maar ja, hij lag niet echt in de weg dus... uiteindelijk leek het me niet zo handig als dat ding de hele winter onder de sneeuw ligt, maar probeer maar eens een bevroren tuinslang op te rollen.... dat lukt je niet !

We hebben veel grote hazen in de tuin. Ze zijn overigens amper te zien, in de winter zijn ze spierwit in plaat van licht bruin. Onder de tuintafel leggen we elke dag stukken winterwortels voor ze neer. De hele tuin is spierwit, behalve onder de picknicktafel (keutels!).

Als het warmer is dan -20C dan gaat Albert met de meisjes naar de grote heuvel, vlakbij ons huis. Dat is de perfecte sleeheuvel. De meisjes gaan met een rotgang de heuvel af en hebben de grootste lol. Voor Albert het perfecte excuus om zelf ook te gaan sleeën. Gisteren waagde ik me even Met Buik op de grote heuvel: geweldig gezicht, Albert op zijn buik op een plastic matje, Kikus lag op zijn rug met haar armen om Albert's nek en Nine zat "achterop" en dan met een rotvaart naar beneden. Het duurde me overigens iets van 20 minuten voordat ik zelf winterproof was en mee kon naar de heuvel. Nu was ik een beetje vergeten dat mijn skibroek vorig jaar al niet echt heel ruim meer zat, maar het viel even bar tegen om die Buik erin te krijgen. Tsja, een zwangerschaps-skibroek is dan een van de dingen die ik niet heb aangeschaft. Dacht ik bijna klaar te zijn: probeer maar als Michelinmannetje Met Buik te bukken om je snowboots aan te doen.... uiteindelijk gelukt.

Sint&Santa

Op 7 december was Sinterklaas bij De Nederlandse Club. Compleet met pieten, pepernoten, heel veel Sinterklaasliedjes, patat en broodjes kroket. We stonden er van te kijken hoeveel Nederlanders er aanwezig waren. In totaal had De Sint aan ruim 90 kinderen een cadeautje gegeven.
Sommige kinderen hadden een lekker zwaar Engels accent toen ze hun sinterklaasliedje op het podium kwamen zingen. Andere kinderen hadden weliswaar een Nederlandse Opa &Oma maar waren verder zo Canadees als het maar zijn kon, die kwamen niet verder dan Jingle Bells toen gevraagd werd of ze een sinterklaasliedje wilden zingen.
Half november hadden de meisjes Santa al gezien. Kiki leert op school kerstliedjes, ze zingt vol trots "We miss you a very Christmas", daar wordt nog aan gewerkt!

Award Winner

Laatst was Albert met één van zijn managers die de verzekeringsopleiding ("CIP Program") volbracht had mee naar de diploma-uitreiking. Albert volgt deze opleiding op dit moment ook. De meesten doen er hier een paar jaar over om de opleiding in de avonduren te volbrengen. Het was een sjieke aangelegenheid: luxe locatie (Canada Place, zeg maar het stadhuis), uitgebreide lunch waar van tevoren door de ING dure tickets voor gekocht moesten worden etc. Albert zat daar een beetje verveeld het programmaboekje door te bladeren op zoek naar wat bekende namen. In de lange rij van graduates zag hij de namen van zijn manager en nog wat ING-ers, maar toen hij doorbladerde viel zijn oog op de in vet gedrukte naam "ALBERT POL" bij een bescheiden rijtje "Special Awards". Hij kreeg even de zenuwen "Moet ik een prijs uitreiken?", "Had ik een speech moeten voorbereiden?" etc. Het spreekt voor zich dat hij niet zo gemakkelijk zat. Werden de diploma's aan de graduates in een rap tempo aan de lopende band uitgereikt, bij de awards ging dat een stuk formeler. Eén voor één werden de award winners onder luid applaus op het podium uitgenodigd. Toen Albert zijn naam hoorde, bleef hij nog een paar seconden zitten, aangezien hij van dit alles niet op de hoogte was, dacht hij dat het wellicht een andere Albert Pol betrof. Maar nee, het was toch echt deze Albert Pol die het podium op moest.

De award die hij had gewonnen was

"THE RON THOMPSON AWARD FOR EXCELLENCE, PRESENTED BY
THE HONOURABLE ORDER OF THE BLUE GOOSE INTERNATIONAL, EDMONTON POND
TOP FIRST YEAR STUDENT IN CIP PROGRAM 2008".

Hij kreeg een groot zwaar houten plakkaat met een omvang van 40cmx50cm overhandigd, een soort wisseltroffee, met daarop alle namen van de voorgaande winnaars sinds 1979. Daarnaast kreeg hij nog een klein houten plakkaat met daarop de tekst van de Award. Hij stond natuurlijk helemaal perplex. Hij had mooie cijfers gehaald voor zijn examens, maar hij had niet kunnen vermoeden dat de cijfers zó mooi waren. Toen hij weer op zijn werk was belde hij me met de woorden "Wat mij nu net overkomen is....".

Kiekjes

Nog wat kiekjes van Kiekje&de rest

De Tuin

Voor de trouwe volgers van de tuinsoap, hier nog wat foto's van de tuin en de garage. De foto's zijn nog van voor de eerste sneeuwval, inmiddels is alles bedekt onder een mooie sneeuwlaag.