Nog twee weken

En toen waren het er nog maar twee... De emergency list is nu klaar, we weten wie we 's nachts en overdag kunnen bellen als we op stel en sprong naar het ziekenhuis moeten en direct oppas nodig hebben. Ik ben ook ontzettend aan het hamsteren: we kunnen 3 weken ingesneeuwd zijn en we hebben nog voldoende te eten.

Het is nu al wel raar om een planning voor de komende weken te maken. Nine heeft zaterdag een verjaardagsfeestje, "Ja, ze komt, tenzij...." en de week erna heeft ze een fieldtrip naar een miniversie van het Rotterdamse Oceanium in West Edmonton Mall "Ja, Albert gaat mee als parent helper, tenzij....".

Het is erg onwerkelijk, nog even en we hebben er weer zo'n klein droppie bij. Ik kon me ook werkelijk niet meer herinneren dat die newborn luiers zo ongelofelijk klein zijn! Lijkt wel een poppenmaatje die we gekocht hebben.

We genieten nog maar even van onze nachtrust zolang het nog kan....

Wordt Vervolgd!

van ING naar Intact Insurance

Dit is de nieuwe naam en het nieuwe logo van ING Canada. Vanaf vandaag zijn de leidende kleuren op Alberts werk dan ook rood, zwart en wit i.p.v. oranje. Volgens Albert zijn dat de perfecte "clubkleuren" en dan gaan we er maar van uit dat Intact het beter gaat doen dan Albert's favoriete voetbalclub.

Nog 3 weken!

Nog drie (dan wel max. 5) en dan is de zwangerschap weer voorbij. Uitgerekende datum is St. Patricksday (17 maart). De maanden zijn veel te snel gegaan. Als ik nu 5 of 6 maanden was geweest, dan had ik het ook geloofd. Ik ben het nog steeds niet zat en hoop stiekem dat "Baby O" zoals de meisjes de baby nog steeds noemen (ook al kan Kiek dat niet zo goed uitspreken en noemt ze de baby "Baby Oom" ) te laat komt. Ik ben het nog lang niet zat, ik heb geen kwaaltjes, ben nog aardig mobiel en heb nog steeds een net formaat: met andere woorden, het bevalt (toevallige woordspeling) prima zo. We zijn er in ieder geval klaar voor, mocht het nu gebeuren: de babykamer is klaar, de kinderwagen geregeld, de maxicosi is uit de basement gevist, de kleertjes liggen klaar, de luiers zijn ingeslagen, net als de
babyflessen, -spenen en -voeding.

Na twee thuisbevallingen is het hoofdstuk Ziekenhuis voor mij een nieuwe. Een thuisbevalling is not done hier, dus noodgedwongen ga ik dat meemaken (als ik het haal in ieder geval, Kikus was er nl. zo snel dat ik hoop dat ik tijdig bij het ziekenhuis kan komen). Nu wil het akelige toeval ook nog eens dat vanaf 1 maart grote werkzaamheden gaan plaatsvinden aan de weg die wij nemen naar het ziekenhuis, dus dat betekent flink omrijden of al filerijdend naar het ziekenhuis, niet echt een prettig vooruitzicht.

In een foldertje van het ziekenhuis staat netjes opgesomd wat ik allemaal mee moet nemen. Mijn oog viel direct op het volgende: "a black pen for fililing out government forms". Tsja, ik zou het niet durven om die te vergeten, wat een onzin. Verder schrok ik wel van de tijd die ik in het ziekenhuis moet blijven: "If there are no problems with you or your baby, you will go home after 12 tot 36 hours". Dat was ik eigenlijk niet van plan, maar dat zien we dan wel weer. Volgens mij gaat het nog een strijd worden in het ziekenhuis, ik heb inmiddels al meerdere voorbeelden waar toch wel erg snel een keizersnee wordt gepland als de baby niet netjes op de uitgerekende datum verschijnt. Verder lijken ze hier scheutig met de ruggenprik en vinden ze de Nederlandse bevalmethode zonder pijnstilling nogal barbaars. Ik ben eigenlijk niet van plan om het anders te doen dan in Nederland, benieuwd hoe dat af gaat lopen... Wordt zeer zeker vervolgd!

ING Canada

Breaking news vandaag op kantoor: ING Groep verkoopt ING Canada. Vanaf 1 maart is ING Canada 100% Canadian owned (opgekocht door 11 institutionele beleggers en rest gaat naar de beurs van Toronto). Met enige pijn in het hart: op korte termijn heet mijn werkgever geen ING meer, maar zal het een nieuwe naam krijgen. Voor de rest: business as usual.
Voor de geintereseerde, ING Canada was al een zelfstandig bedrijf waarvan de Groep groot aandeelhouder was. In tegenstelling tot de Groep zijn 'wij' kerngezond en zullen er hier geen ontslagen vallen. We zullen zelfs waarschijnlijk op korte termijn een overname doen. Wordt vervolgd.

De Buik

Even een foto als bewijsje van de zwangere buik. De grootte van mijn buik valt nog erg mee (al voel ik me af en toe wel een olifant), zeker gezien de reacties om me heen. Bijna niemand gelooft dat ik al in de 34e week zit. Inmiddels mag ik om de twee weken naar de verloskundige, daar ben ik overigens niet zo blij mee: die kerel is niet echt mijn favoriet en de gemiddelde wachttijd in de wachtkamer is 1,5 uur. En tsja, wat dat betreft ben ik nog niet geintegreerd: De Canadees zit heel relaxt te wachten, te wachten en nog langer te wachten, terwijl ik met een rood hoofd me zit ter ergeren aan zoveel weggegooide tijd. Maar ach, langer dan max 8 weken zal dat niet meer duren....

Update januari

- Het weer: deze eerste maand van 2009 was ongekend zacht. Na de brute temperaturen van december, hebben we de laatste weken zelfs dooi gehad. De sneeuw is blijven liggen, dus alles zag er evengoed nog geweldig uit. Dat was een perfect weertje voor de meisjes om voor het eerst te gaan schaatsen. Eerst mochten ze beiden op dubbele ijzers, voor Nine hebben we daarna kunstschaatsen gekocht. Niet alleen is het natuurlijk erg leuk dat ze leren schaatsen, maar voor Nine was het ook een "moetje" aangezien ze eind januari met de klas een schoolreisjes naar een overdekte schaatsbaan heeft.
Vanaf gisteren hebben we weer de echte januari-temperaturen: gisteren was het -16C, met windchill -29C en vandaag -24C. Vandaag voelt dat erg lekker aan: zonnetje, blauwe lucht en geen wind.
- De buik: inmiddels is de baby wel erg fanatiek in de weer. Een hoop getrap de hele dag door. Dus is het is weer "het zal wel een jongetje zijn", maar ja, dat dachten we met Kikus ook. We hebben een tour door het ziekenhuis gehad laatst. Die avond was er een die we niet hopen te hebben als ik daadwerkelijk ga bevallen: Albert zat vast met zijn bus in Downtown door een sneeuwstorm, hij deed er 1,5 uur over voordat hij thuis was. Ik kon amper met de auto rijden omdat de wegen spekglad waren en er amper zicht was. Nu maar hopen dat deze bevalling niet heel veel sneller gaat dan de laatste (3,5 uur) want anders gaan we het ziekenhuis met zulk weer niet eens redden (en de verloskundig komt hier echt niet bij je thuis....). Ik ben nu 33 weken, dus als het goed is hebben we nog even (ik zet in op 11 maart: Nine 6 dagen te laat, Kikus exacte datum, deze 6 dagen te vroeg?). De meisjes gaan binnenkort een kamer delen, de babykamer moet nog in orde gemaakt worden etc. We hebben die tijd dus nog wel even nodig.
- Eigenaardig: nu hebben we hier pick-up trucks in alle soorten en maten gezien, maar het exemplaar dat ik laatst zag was wel erg opmerkelijk. Bij de school stond een pick-up die zo extreem opgehoogd was, dat de handgreep van de deuren ter hoogte van............. mijn voorhoofd kwam! Een vader kwam zijn dochter van school halen, hij moest haar bijna omhoog gooien om haar de auto in te krijgen. Bizar om te zien! Die vader had mijn lengte, ben benieuwd hoe hij zelf de auto in kon komen.

Nine 5 jaar

Inmiddels is het alweer bijna een maand geleden, mar deze foto's van Nine's 5e verjaardag horen natuurlijk nog wel even op de blog!