Afgelopen zaterdag was het precies 1 jaar geleden dat we naar Edmonton verhuisd zijn. We hebben 2 augustus gedoopt tot "Canadian Polletjes Day" en hebben dat gevierd met taart. Lekker cliché, maar.... wat vliegt de tijd! Niet te geloven dat we hier alweer een jaar zitten. Wat is er ongelofelijk veel gebeurd het afgelopen jaar. Ons nieuwe huis, onze nieuwe stad en ons nieuwe land: het is door de maanden heen ons nieuwe thuis geworden.
5 opmerkingen:
Hiep hiep HOERA. En bedankt om ons al een jaar lang van die leuke blogs te voorzien. Kus aan allemaal.
Dank! En een Hiep Hiep Hoera terug voor Pat: van harte met je verjaardag! Ik hoop dat de kaart er al is, zo niet: hij is onderweg!
Bijna niet te geloven dat jullie al weer een jaar weg zijn. Een jaar weg, al zoveel meegemaakt / opgepakt, op de rails gezet. Met zo'n voortvarendheid waarmee jullie te werk zijn gegaan moet een jaar inderdaad omgevlogen zijn.
Ook al reageer ik niet meer zo vaak ...jullie berichten worden consequent met heel veel plezier gelezen. Kan je al een voor jullie positief en negatief verschil noemen tussen jullie leven in Nederland en Canada? Ik ben ook benieuwd wat jullie het meest en het minst aan Nederland gemist hebben.
Kaarten zijn binnen. heel erg lief van jullie. Omdat Karen 30 jaar werd en ik 36 jaar hebben wij een groot feest gegeven in de Dromedaris. Martijn en de band speelde weer hun deuntje en we hadden een DJ. Was heel erg leuk.....Succes met de tuin en de boompjes...
Kus
Het blijft ongelofelijk hoe snel het jaar is omgevlogen. We voelden ons direct thuis in Edmonton, maar nu we hier een jaar zitten merken we dat we hier steeds meer wortelen. We leren continu nieuwe mensen kennen en zien steeds meer van Edmonton en omgeving. Het wordt zo steeds meer eigen. Het lastigste blijft dat we niet even bij iemand in Nederland op bezoek kunnen. Om die reden is het natuurlijk ook extra leuk om per e-mail, blog en telefoon contact met Nederland te hebben. Maar ja, we zouden het natuurlijk leuk vinden om iedereen gewoon even te kunnen zien. Ook Nederlandse post wordt om die reden met gejuich ontvangen, dat voelt toch een beetje als van thuis. Aan het tijdsverschil ben ik nog steeds niet 100% gewend. Het blijft vervelend om 's avonds niet even rustig naar Nederland te kunnen bellen (het kan natuurlijk wel...). Voor Albert is dit extra lastig, die kan eigenlijk alleen in het weekend bellen en die weekenden vliegen natuurlijk om. We zijn hier wel helemaal op onze plek en hebben nooit getwijfeld of spijt gehad, gelukkig maar!
Een reactie posten