Heritage Festival

Afgelopen weekend en maandag (Holiday) was het Heritage Festival. Het cultureel erfgoed met de daarbij behorende culturele diversiteit van Canada wordt dan gevierd. Het festival wordt gehouden in een groot park, waar 75 verschillende culturen een stand met podium hebben. Bij elke stand kan je de nationale gerechten kopen, genoeg te eten dus. Het festival wordt druk bezocht, dit jaar waren er 400.000 bezoekers. Zaterdag waren we eerst met de meisjes heen geweest. Een succesnummer was de Roemeense "Elephant Ear", een soort grote platte oliebol van 30cm doorsnee (de vorm is gezien de naam verder wel te raden...) met poedersuiker. Natuurlijk gingen we ook naar de Nederlandse stand voor een puntzak patat, een broodje kroket, poffertjes en voor het inslaan van zo ongeveer een kilo Nederlandse snoep. Er stond ook een draaiorgel bij de stand genaamd "'t Hummeltje". Mooi verhaal hierbij is dat het draaiorgel eigendom is van De Nederlandse Club. Het orgel was na jarenlang gebruik toe aan een grondige renovatie. Dit bleek echter een zeer kostbare zaak en was voor De Club onbetaalbaar. Vorig jaar was premier Balkenende in Edmonton op bezoek en ging hij ook langs bij de Nederlandse Club. Balkenende hoorde over de slechte staat van het orgel en het feit dat restauratie wegens gebrek aan voldoende geld niet mogelijk was. Balkenende vond dit zo zonde, dat hij er eigenhandig zorg voor heeft gedragen dat de kosten voor de restauratie vergoed zouden worden. Mooi he!

Zondag hebben Albert en ik, tezamen met de familie Visscher (inmiddels wel bekend van de blog: onze MedeNederlanders uit Sherwood Park) meegewerkt in de Nederlandse stand op het festival. We stonden daar met een grote groep "wat oudere" vrijwilligers. Opperhoofd Mia die de regie strak in handen had binnen de stand voorzag ons gelijk van gepaste kledij: een oranje shirt, boeren kiel, schort, een pet etc.
Alida en ik hadden de eer om de broodjes te mogen snijden, een secuur werkje dat niet onderschat moet worden: de broodjes waren onmisbaar voor de kroketten, voor de broodjes gezond en voor de haring. Rien mocht de oliebollen, het patat en de kroketten frituren, Eva zorgde voor de constante toestroom van gefrituurde waar en Laura was topverkoopster bij de souvenirs.
En dan Albert... hij werd direct bij binnenkomst bevorderd tot Chef Haringkraam. Dit leek Mia toch wel een erebaantje, voor Albert lag dat wat anders: normaliter begint hij al te kokhalzen bij slechts de aanblik van haring... Gelukkig had hij een verstopte neus en wilde hij zich natuurlijk niet laten kennen. Als een volleerde visboer heeft hij de haring weten aan te praten alsof hij het dagelijks als ontbijt eet. Hij vertelde hoe De Echte Nederlander de haring eet, waar het vandaan komt, wat het precies is etc. Hij kreeg elke nationaliteit aan de haring, van jong tot oud. De haring was overigens diepgevroren ingevlogen uit Scheveningen.
Een bijkomend voordeel van ons vrijwilligerswerk was dat we ons de gehele dag tegoed mochten doen aan alle etenswaar van de stand, niet heel vervelend...
De Nederlandse stand was ongelovelijk populair. Op een gegeven moment stonden er dikke rijen voor de stand te wachten om geholpen te worden. Op het podium was de klompendans een groot succes, overigens op de voet gevolgd door het optreden van "Gerry at the keyboards" (onthou die naam!). Voor de oplettende kijker: zoek de fout op de foto....