Afgelopen week waren we voor het eerst te gast op een Canadees huwelijk. Een medewerker van Albert was de gelukkige. De bruidegom kenden we inmiddels ook al: hij is de eigenaar van de fietsenzaak waar Albert die geweldige mountainbike mocht lenen....
De huwelijksvoltrekking was in een theater in Downtown. Ze trouwden niet in de kerk. Aangezien we voor het eerst meemaken hoe hier getrouwd wordt, is deze happening voor ons maatgevend. Van een tante kregen we 's avonds bij het diner uitgebreid te horen dat dit toch zeker niet een standaard huwelijk was, het was niet zo formeel en tsja, niet in de kerk he... Ze was een groot deel van de avond (en we zaten bij haar aan tafel dus geen ontkomen aan) bezig om ons te vertellen hoe een echt Canadees huwelijk hoort te zijn... Het is hier gebruikelijk dat alles vooraf wordt geoefend, dus van wedding rehearsal tot diner rehearsal. Zo vertelde de moeder van de bruid ons nog dat ze blij was dat haar man het had gered om de bruid naar de ambtenaar te begeleiden, tijdens de rehearsal was hij blijkbaar zo geemotioneerd dat hij bijna door zijn benen zakte...
Het bruidspersoneel bestond aan de kant van de bruid uit 3 bridesmaids en 1 bridesman. Dat schijnt niet heel gebruikelijk te zijn, maar die bridesman was al jarenlang de beste vriend van de bruid, dus zij maakte een uitzondering. De bruidegom had 3 groomsmen aan zijn zijde. Die bridesmaids en groomsmen kwamen eerst formeel aanlopen, alles volgens protocol, in hetzelfde tempo etc. Ze werden ook heel formeel geintroduceerd. De huwelijksvoltrekking duurde naar Nederlandse maatstaven lang, er was geen verhaal van de ambtenaar over het bruidspaar, maar wel veel tekst die het bruidspaar moest nazeggen, voor sommigen gesneden koek (heb het toentertijd meerdere malen gezien bij As The World Turns....). Het bruidsbaar had twee getuigen: een van de bridesmaids voor de bruid en een van de groomsmen voor de groom.
's Avonds waren er eerst cocktails, gevolgd door een diner en een feest. Bij het diner niet een mannetje of 35, nee, "gewoon 150" zoals kennelijk gebruikelijk is hier. Er waren veel (heel veel.....) speeches. Al het bruidspersoneel, de broer van de bruid, de moeder van de bruidegom, de ouders van de bruid etc. kregen uitgebreid het woord. Een opmerking van de groom was nog in zijn speech gericht aan zijn zus (achtergrondinformatie: de bruidegom is bescheiden, niet erg groot, is slank en niet erg breed, zijn zus is reusachtig groot en op z'n zachtst gezegd nogal expressief): "We're just like twins, you are Schwarzenegger and I am Danny Devito". En poeh he, wat waren de speeches persoonlijk & "touching", zowel bij Albert als bij mij tranen in de ogen van ontroering. Toen de bruidegom, die zijn vader nooit gekend heeft, tegen zijn schoonvader zei terwijl zijn stem oversloeg "And from this day, I finally have a dad" hield niemand het meer droog (ook zijn schoonvader niet...). Daar kan geen meidenfilm tegenop hoor!
Het feest begon heel formeel met de eeste dans van het bruidspaar, daarna bruid met vader, bruidegom met moeder, daarna het bruidspersoneel etc. Duurde minimaal een half uur voordat "de gewone gast" mocht aantreden. We waren al ingelicht vooraf dat er een nummer is dat altijd gedraaid wordt op een huwelijk: de vogeltjesdans oftewel chicken dance (meerdere Edmontonians hebben getracht ons te overtuigen dat het van oorsprong een Edmontonian song is, maar dat werd na enig onderzoek zeker niet door Wikipedia bevestigd...). En jawel, ook wij gingen als een paar mafkezen tekeer. Gezellig hoor! Verder natuurlijk de stemmingmakers als Grease, YMCA etc. Tot nu toe hebben we hier en daar wat feestjes bezocht: een terugkomende happening is toch weer de line dancing (en opvallend: bijna alle dames doen de hakken uit en staan daar op hun blote voeten te stampen!). Het ziet er simpel uit, maar als je vervolgens de welwillende stumperds ziet die proberen mee te doen, dan blijkt het toch best lastig. We hebben het idee dat we pas volledig ingeburgerd zijn als we die onder de knie hebben. Een ding is duidelijk: die hebben we voorlopig niet onder de knie. En nee, we zijn niet van plan om ons op te geven voor de cursus "line dancing for couples". ..
3 opmerkingen:
Nu heeft Albert een behoorlijk gevoel voor RITME dus zou je zeggen dat hij het snel onder de knie zal krijgen :)
We vonden het in het begin wel heel erg duf, maar nu we het een paar keer hebben meegemaakt: het is naast de vogeltjesdans toch wel een klassieker hier, beetje de "zak eens even door"-maar-dan-anders zeg maar. Gelijk een feestgevoel als ze beginnen. Maar ja, het is toch wel onze eer te na om daar te gaan stuntelen om het onder de knie te krijgen. Wie weet vindt ik nog een dvd "line dance for beginners" die ik stiekem onder de kerstboom kan schuiven...
Een reactie posten