Ook hier in Edmonton is er sprake van Oranje koorts!
Nederland - Japan hebben we om 5.30 uur gekeken bij de Nederlandse club. De kids werden om 4.45 uur uit hun bed geplukt, werden in oranje kledij gehezen en konden zo de auto in. In de rust werd er bij De Club ontbijt geserveerd, om 6.15 uur zaten we dan ook aan de pannenkoeken, bacon, eggs, sausages en meer van dat.
De meisjes vinden het voetbal geweldig. Zelfs Morris staat er niet van te kijken als we oorverdovend hard juichen bij elk Nederlands doelpunt. Hij doet ook mee en probeert te springen (voor het beeld: lijkt op een pinguin die probeert te springen) en hij klapt uitbundig mee. Ook zijn ze niet onder de indruk van het bekijks dat we hier hebben: op wedstrijddagen hebben we alle 5 oranje kleding aan en dat levert nogal wat reacties op.
Toen we afgelopen maandag Nederland - Slowakije keken en ik Nine's school wilde bellen om te zeggen dat ze iets later zou komen (wedstrijd was hier om 8.00 uur), hoefde ik niet eens iets te zeggen "We zien Nine wel na de wedstrijd!". In Nine's klas werd later die dag uitgebreid aandacht besteed aan het feit dat Nederland gewonnen had.
Albert heeft de Oranje koorts overgebracht op zijn werk. Zo looft hij prijzen uit voor de teams die hun werkplek het mooiste oranje versieren, deelt hij donuts uit wanneer Nederland wint en heeft hij tompoucen (oranje!) uitgedeeld toen Nederland doorging naar de volgende ronde. Inmiddels heeft hem dat al 80 tompoucen en 150 donuts gekost.... Het resultaat is overweldigend: twee volledige verdiepingen op zijn werk zijn inmiddels oranje gekleurd!
Op de Canadese tv zijn ze overigens ongekend positief over het Nederlands elftal en wordt Oranje als reele titelkandidaat gezien.
1 opmerking:
Wat een mooie verhaal en ik ben trots op de Polletjes. Garppig hoe Albert er mee omgaat op zijn werk. Tot aan de finale maar blijven trakteren.....wordt een dure liefhebberij maar je moet er ook wat voor over hebben.
Bas en Tom zijn ook helemaal in de ban van het Nederlnads elftal en willen het liefst elke dag hun NL elftal shirt aan en het kost wat moeite ze te overtuigen dat een shirt wel eens in de was moet.
Wat ook wel mooi is van een WK is dat de mannen ook fanatieker zijn gaan voetballen. Elke dag gaat de bal onder de arm mee naar buiten om met vrienden en natuurlijk met hun vader te gaan ballen. Mijn vaderhart is aan het huilen van enorme blijdschap. Ik leer ze ook al trappen met links want tot op heden zijn ze stijf rechts.
veel pleizer as vrijdag tegen Brasil en hopen dat we die vervelende kwetterende gele kanaries eens gaan kooien....
kus
Een reactie posten