3 jaar in Canada

Vandaag is het alweer 3 jaar geleden dat we naar Canada verhuisden. Deze dag is door ons omgedoopt tot "Canadian Polletjes Day" en is voor ons als gezin een feestdag. Ook dit jaar hebben we het gevierd. We vinden het belangrijk om als gezin bij deze dag stil te staan. Het is een mooi moment om terug te kijken op onze jaren hier. Dit zou wellicht wat zwaar kunnen klinken, maar dat is het zeker niet, het terugkijken wordt nl. nogal kort en bondig door ons samengevat: na een opsomming van alle leuke dingen die we gedaan hebben en de dingen die we hier tot nu toe bereikt hebben, volgt al snel de samenvatting van 3 jaar Edmonton: "Wat is dit nog steeds gaaf he!"

De meisjes mochten kiezen wat we gingen doen. Daar hoefden ze niet lang over na te denken: naar de indoor speeltuin in Galaxyland, in West Edmonton Mall (WEM voor intimi). De speeltuin zit midden in Galaxyland (indoor mega pretpark). Dus terwijl je aan het klimmen bent, zoeven de achtbaan karretjes je zowat om de oren. Al snel bleek dat de meisjes van ons ook een actieve rol in de speeltuinpret verwachtten (Albert heeft normaal gesproken de portefeuille "Speeltuinen", maar ik mocht er ook aan geloven). Toch wel confronterend dat we de meisjes totaal niet meer bij kunnen houden. Albert deed eerst een poging, maar nadat hij zich door wat buizen had gewurmd en daarna bijna klem zat in een glijbaan, werd hij van achter alweer door de meisjes ingehaald (en als je weet hoe ongelofelijk groot het daar is, dan kan je je wellicht voorstellen hoe "snel" Albert ging). Leek hem leuk als ik het eens zou proberen. Nadat ik opgevouwen en buiten adem de weg terug naar beneden had gevonden, heb ik mezelf de portefeuille "Morris in de ballenbak" toegeeigend, dat ging me duidelijk beter af.

Na veel speelpret was onze volgende halte de Food Court van WEM. Bij New York Fries hebben ze met recht de beste patat die er is (patat met schil en dan vooral met "gravy" erbij). Daarna nog even uitbuikend de mall door (na 28 seconden in de buggy gingen bij Morris "de luikjes al dicht") (uitspraak van onze Buurvrouw Annie, die zit er bij ons na al die jaren nog steeds in), langs de zeehonden show, ijsbaan en op de terugweg langs de ringstaartaapjes. Die blijven leuk.

Deze feestdag is niet compleet zonder pumpkin pie met slagroom en als avondeten de oude vertrouwde Hollandsche pannenkoeken dus daar werd ook in voorzien.

Kortom: wederom een geweldige "anniversary" van ons verblijf hier. Ondanks het feit dat het nog steeds lastig is dat onze vrienden en familie zover weg zitten en we veel mensen heel graag even life zouden willen zien (gewoon even een dikke knuffel en even een bakkie doen), staan we nog steeds 100% achter de stap die we drie jaar geleden hebben gemaakt. Apart hoe een plek zo ver van huis, zo thuis kan voelen.