Ons Kikus is 6

Jawel, ons kleine droppie is alweer 6! Ons Kikus was vorige week jarig. Lekker cliche, maar ongelofelijk hoe snel dat gaat.

We hadden haar feestje dit jaar wederom thuis (dat is hier niet heel gebruikelijk, de meeste feestjes zijn op locatie zoals spelen bij een indoor speeltuin, knuffelberen maken bij build-a-bear, naar een museum, krullen zetten + manicure bij een kapsalon etc. het is hier nogal "over done" zeg maar). Kiki wilde heel graag dat dit jaar "Jeffrey the Wizard of Magic" weer zou komen.

Het lijstje genodigden liep een beetje uit de hand. Eerst begon ze met haar vaste vriendinnenclubje van haar vorige klas, maar toen bleken de nieuwe meisjes in haar grade 1 klas ook heeeeeeeel leuk..... we eindigden met 23 kids (inclusief onze kids), ik hoopte op een aantal afzeggingen, dat werden er slechts 2.

De magician is een pro, hij kreeg de groep nog getemd ook (It must be magic!). Zo lief hoe die kinderen opgaan in zo'n show. Ze werden helemaal wild toen zijn boek en zijn portemonnee vlam vatte. Een moeder vertelde me later dat aar dochter over-enthousiast thuis kwam "He lit everything he wanted on fire, but he didn't lit the house on fire, isn't that amazing?"!

Het is niet te geloven hoeveel cadeaus ze heeft gekregen. Een gemiddeld cadeautje kost hier zo'n $25,- dus dan kan je je iets voorstellen bij de opbrengst. Kiki was ook overweldigd door de hoeveelheid cadeaus en we hadden haar gevraagd of ze iets wilde geven aan haar oude preschool (een preschool is particulier en is volledig afhankelijk van de fee die de ouders betalen, verder doen ze aan fundraising om aan geld te komen voor het kopen van materiaal en speelgoed, het is zeg maar geen vetpot). We waren zo trots op Kikus dat ze een een paar dagen later een volle tas met cadeaus aan haar oude preschool juf gaf. Kleine meisjes worden groot...

Weer naar school

De meisjes hadden lang zomervakantie: vanaf eind juni. Ze zijn op 1 september weer begonnen. Kiki zit nu in grade 1, wat betekent dat ze voor het eerst hele dagen naar school gaat. Een vrije woensdagmiddag kennen ze hier niet. De schooldag is van 8:38 (nee, dat is geen typefout) tot 15:30. Op donderdag hebben ze “early dismissal”, dan zijn ze om 14.35 vrij, maar ja, dat ene uurtje eerder vrij is ook amper de moeite natuurlijk.

Nanine was direct gewend aan haar nieuwe klas en nieuwe juf Miss Chan. Haar vorige juf, Mrs. Kaluzniak (ze mochten haar Mrs. K noemen) vond ze wonder boven wonder aardig. Daar dachten Albert en ik namelijk anders over. Wat was zij streng zeg. Ze konden "stripes" verdienen bij goed gedrag en bij het minste of geringste pakte ze die weer af.... ze was nogal extreem. Nu is Nine nogal braaf in de klas, dus zij had daar niet zo heel veel last van. Ze was slechts eenmaal een streep kwijtgeraakt en volgens Nine was dat ook nog eens volledig onterecht. De juf had gezegd dat ze hun "folder" nog niet mochten openen, toen Nine haar folder netjes dicht liet, maar wel haar boek opende, was ze direct een streep kwijt. Ze was hier nogal verbolgen over en vond dat "not fair".

Kiki moet nogal wennen aan de hele dagen, ze is aan het eind van de dag zo uitgeput dat ze al bijna begint te brullen als we haar alleen maar aankijken... Het zullen nog pittige weken worden, Nine had tot de kerst nodig om te wennen in grade 1. Een herfstvakantie kennen ze hier niet, dus ze moeten doorbikkelen tot eind december. Kiki vind haar klas en haar juf (Ms. Chomiak, Nine's had haar ook in grade 1) gelukkig geweldig.

Het is wel even wennen om beide meisjes de hele dag niet te zien. Voor Morris is het ook wennen: als we om 10:00 uur boodschappen gaan doen, dan vraagt hij al of we Nine en Kiki gaan halen... Om zijn dagen wat interessanter te maken, zit hij nu op zwemles. Het is een “parent-toddler"-zwemles en Morris vindt het geweldig. Morris mag vanaf september 2012 naar preschool. Gelukkig duurt het nog even, hij moet nl. "potty trained" zijn voordat hij mag en laat ik het er maar op houden dat hij nogal lui blijkt te zijn...

Gezinsuitbreiding

Nu Morris alweer 2,5 jaar oud is, begon het bij ons toch weer te kriebelen: hoogste tijd voor gezinsuitbreiding dus.

Sinds 1 september is ons gezin uitgebreid met Sam en Moos. Twee Siamese kittens. Lang geleden hadden we de meisjes twee kittens beloofd "Als we ooit verhuizen, nemen we twee poesjes", nou, dat waren ze natuurlijk niet vergeten. Toen we ze kregen waren ze 8 weken uit.

Het spreekt voor zich dat ze extreem schattig zijn. Zelfs de echte kattenhater zou spontaan verliefd op ze worden. Ze komen uit twee verschillende nestjes. Sam is female en Moos is male. Dit betekent dat ze zo snel mogelijk door de dierenarts geholpen moeten worden om een situatie zoals toentertijd bij Albert's ouders te voorkomen (voor degene die dat verhaal niet kent: Henkie kreeg 4 kittens die werden beloofd aan 4 gezinnen, toen het de dag van Het Afscheid aanbrak, waren Albert's ouders inmiddels zo gehecht aan Nonecky, Spitsje, Donkergrijsje en Lichtgrijsje, dat de gezinnen die al een paar weken smachtend uitkeken naar de komst van hun lieve poesje werden afgebeld...).

Het is bijzonder om te zien hoe gek ze van elkaar zijn. Ze slapen altijd samen en vaak liggen ze zo in de knoop dat het bijna onmogelijk is om te zien welke poot bij welk poesje hoort. Het is wel even wennen: hebben we 3 kids onder controle, springen Sam en Moos als apen in het rond, klimmen in de horren, lopen op de bar, proberen je pizza slice af te pakken etc. We hebben ze nog maar een paar weken, maar het zijn al echte Polletjes.

Vakantie

We zijn dit jaar naar Fairmont Hot Springs geweest, dat is een dorpje in de Kootenay Rockies in Britisch Columbia. We hadden een cabin gehuurd. Onderweg op Highway 93, net buiten Banff, zagen we een bord met een “grizzly bear warning”. Toevalligerwijs was dat precies op de plek waar we vorig jaar onze eerste zwarte beer zagen. Iets van 2 minuten later zagen we een paar auto’s in de berm staan. Albert zei nog “ach, dat is niets, rij maar door hoor”, maar ik besloot toch maar te stoppen. In de berm liep een grizzly! Wow! Nou, dat is wel echt gaaf hoor, zo stoer! Albert was handiger dan ik vorig jaar was (toen ik door over enthousiast gedrag en gegil de camera niet kon vinden….) en hij heeft een paar geweldige foto’s en een filmpje gemaakt. Zo mooi. Echt heel indrukwekkend. 3M (meisjes en Morris) waren ook zeer onder de indruk, ook al lag Kiki vooral in een deuk om een de kennelijk nogal maffe reactie van mij en Albert…. “hahahaha, papa en mama are so funny!” gierde ze uit.

We waren nogal verbaasd toen we ons "huisje" zagen. dit huisje was groter dan ons huis op Scott Lane. Het had 4 slaapkamers, een walk-out basement, een deck met firepit in de tuin, een bovendeck (soort balkon rondom) met gas-BBQ, twee badkamers, een volledig uitgeruste keuken, wasmachine & droger in de basement etc.. Beetje overdreven zeg maar…. We hadden de beschrijving van de cabin niet heel goed gelezen vooraf. We waren wel op zoek naar een huisje met een extra slaapkamer. Met 3 kids pas je simpelweg niet meer in een gewone hotelkamer en een huisje met twee slaapkamers wordt al een challenge met Morris en de meisjes op 1 slaapkamer. Er stonden ook niet bijster veel foto’s op de website, we hadden het gevonden via een website waar particulieren hun vakantiehuisje kunnen verhuren. We wisten dat het minimal 3 slaapkamers had, maar we hadden het voor de verhuizing door alle drukte tussen het inpakken door “even snel” geregeld.

De eerste dag gingen we gelijk naar de Fairmont hot springs. Toen we daar wegreden zagen we op het straatje bij de hot springs een zwarte beer! De kenners hier in het dorp dachten na mijn beschrijving dat het een “cub” was van een jaartje op 2, oftewel, de Morris onder de beren. Hij waggelde heel gezellig een beetje rond. ‘s Avonds verkenden we de buurt nog een beetje met de auto. Riep Nine ineens “BEER”, ik nog rustig doorrijden “echt Nine? Of is het een geintje?”. Maar nee: ik kon weer in z’n achteruit: een zwarte beer banjerde door een voortuin van een cabin. Hij liep een beetje rond te snuffelen en hij ging ook nog eens rechtop staan om rustig om zich heen te kijken! Alosf hij poseerde voor de foto. Het was toch wel een raar soort spanning: dit was wel erg dichtbij ons huisje….

Deze vakantie bleek wederom wat wij altijd al wisten: wij zijn niet stoer. Op een avond, toen we bij de firepit zaten, kwamen er een paar mensen voorbij die zeiden dat ze een beer aan het eind van ons straatje hadden gezien. Wij zijn direct op het bovendeck gaan zitten om daar ons wijntje te drinken. Ach, die firepit is ook mooi vanaf 1 hoog hoor. Ik heb nog even gegoogled op “what to do when you see a bear” en we hebben de meisjes de volgende dag een spoedcursus gegeven wat ze moeten doen als ze een beer zien. Het was geen overbodige luxe om hun duidelijk te maken dat de beren niet zo knuffelbaar zijn als ze eruit zien.

Op de terugweg reden we op een gegeven moment wederom op Highway 93 richting Banff. Roept Albert ineens "BEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEER" en ja hoor: wederom een Grizzly bear! We vonden 4 beren voor 1 vakantie toch best een aardige score!

De verdere score was: 10 herten, 5 squirels en een krekel (en die laatste was ontdekt door Kikus en daar was ze erg trots op!).