Nou, de winter is in alle heftigheid toegeslagen! Hadden wij de "Echte Edmontonians" de afgelopen drie winters nog uitgelachen omdat hun stelling "Januari is de koudste maand" volgens ons toch echt niet klopte, dit jaar houden we ons maar stil.... Vanochtend de deur uit met -26C, met windchill -31C en ja, dat is echt koud. En dat is al dagen zo. Gelukkig dat de temperatuur van -23C wordt overschreden: dan mogen de kids tenminste binnenblijven met recess. De school houdt zich nl. nogal streng aan deze grens van -23C. Zo was het vorige maand op de dag van Nine's kerstconcert -22,5C inclusief vrij valse sneeuwbui. Mijn insteek: die ronden we af naar boven, ja toch? Maar nee: iedereen moest naar buiten met recess. Dat kwam nogal bruut over: met een kerstconcert wordt het hier serieus aangepakt: veel jongens in pak, meisjes in gala, meisjes die 's avonds met krulspelden gaan slapen (!) en dat moest dus allemaal in een sneeuwpak gehezen worden, muts op die nieuwe krullen en daarna verlept naar het kerstconcert. Voor onze kids maakt dat niet zoveel uit: wij gaan iets nuchterder om met de dress code denk ik. Het verschil tussen onze meisjes was aanwezig. Op de vraag hoe recess was zei Nine "Het was veel te koud, ik heb alleen maar rondjes gelopen" (uh, dat heeft ze vrees ik van haar moeder....) en Kikus "Dat was gaaf, we hebben een snowfort gemaakt!" (de genen van haar vader natuurlijk....).
Gisteravond had ik skiles..... maar ja, het was wel koud he. Zondagochtend hadden de meisjes skiles was het "slechts" -17C, maar met windchill -24C. Albert houdt wel van wat kou, wat betekent: "niet zeuren, je gaat skien." Nu blijft hij goed in zijn rol: hij ging zelf ook skien toen de meisjes les hadden (dit in tegenstelling tot de andere ouders die lekker vanuit het chalet - met openhaard - de verrichtingen van hun kids bekijken). Die bikkels hadden het nog goed volgehouden ook! Maar ja, toen was het mijn beurt: met windchill -29C en ik wilde eigenlijk wel het goede voorbeeld geven in de categorie "even op je tanden bijten". Ik dacht nog even terug aan vorig jaar toen ik les had met -21C en ik na mijn skiles op de terugweg de auto langs de kant van de weg moest parkeren: mijn tenen waren zo kouden en deden zoveel pijn dat ik niet in staat was om auto te rijden. Toen Albert gisteren thuis kwam was ik dolblij met de deal die hij voorstelde: "Ik denk dat je niet moet gaan vanavond, het is echt te koud. Wat vindt je van de deal: jij blijft thuis en ik ga trimmen?". Nou, dat hoef je mij geen 2 keer te vragen! Hoe hij het in zijn hoofd haalt om dit weer te gaan trimmen snap ik nog steeds niet en ga ik ook nooit snappen vrees ik....
Afgelopen weekend was Nine's verjaardagsfeestje: inclusief onze kids hadden we hier 18 kinderen rondrennen. We hadden weertechnisch niet de handigste dag uitgekozen: sneeuw, sneeuw en vooral nog meer sneeuw. Vrijdagochtend begon het en het stopte maar niet. Zaterdagochtend ging ik met de meisjes naar dansles: achteraf was het een wonder dat ik de alley ben uitgekomen en dat we heelhuids bij dansen en daarna thuis zijn gekomen. Om 12.00 uur begonnen de telefoontjes van verontruste ouders.... ik begon toch een beetje zenuwachtig te worden, toch een beetje jammer voor de birthday girl als het gros afzegt.... Gelukkig hadden we uiteindelijk maar 2 afmeldingen. Beiden met hele goede redenen: Lars was nog in Nederland (goede reden!) en Nine's beste vriendin Kasidy uit Calgary kwam niet omdat haar moeder het te gevaarlijk vond om dat stuk te rijden (volledig terecht).
Het resultaat: Albert had verkeersdienst en stond in de sneeuwbui buiten een pad te graven van de weg naar ons huis. Dat was zeg maar dweilen met de kraan open. Hij zorgde ervoor dat geen auto voor ons huis zou parkeren (dan zaten ze gegarandeerd volledig stuck) en hij laadde de kids midden op de weg uit, loodste ze naar ons huis en ging dan vervolgens...... de auto's wegduwen! Het merendeel zat stuck voor ons huis. Het was een grappig tafereel om vanuit een warme woonkamer te bekijken. De enige auto's in de straat waren die van de kids van Nine's feestje, niemand anders haalde het in zijn hoofd om de weg op te gaan. De ene ouder hielp de andere ouder vervolgens weer met duwen en zo duurde het al met al een tijdje voordat ons huis helemaal gevuld was. Dit hele gebeuren deed zich vervolgens aan het eind van de middag nog een keer voor toen iedereen weer werd opgehaald. Net als bij Kiki's feestje hadden we een magician geregeld: wederom "Jeffrey the Wizard of Magic" (en ja, daar heb ik toch een beetje moeite mee: hem een email sturen en dan als aanhef "Hi Jeffry the Wizard of Magic", beetje het gevoel van "Ja, Jeffrey, leuk dat gegoochel van je, maar ik mag wel Jeff zeggen toch?, maar ja, als hij stug onder elke mail zo'n riedel zet, dan kan ik niet achterblijven...).
Dit jaar hadden we aan Nine gevraagd of ze ook een goed doel wilde steunen met haar feestje. De reden is dubbel: we vinden het zeer pedagogisch verantwoord dat ze denkt aan haar minder bedeelde medemens (en beter nog: er niet alleen aan denkt, maar er ook wat voor doet) en daarnaast.... er kan bijna geen speelgoed meer bij in ons huis, zeker niet na Sinterklaas, Santa en dan ook nog Nine's verjaardag. Ze geven hier erg grote cadeaus voor verjaardagsfeestjes: $25 per kind. Als je dan bedenkt dat het speelgoed hier normaal gesproken goedkoper is dan in Nederland, dan betekent het dat de meisjes dus makkelijk per kind zo'n mega grote doos van Barbie krijgt (zo'n doos met Barbie plus Baby-Barbie plus volledige Barbie-schoonheidssalon, of een Barbie-dierenartspraktijk of gouden Barbie-koets met natuurlijk paarden of meer van dat) en dat dus PER KIND! Met 17 genodigden zagen we dat qua vierkante meters aan cadeautjes toch niet zitten. Ons meisje vond Worldvision een mooi doel. Dat spreekt voor haar tot de verbeelding: je kan o.a. dieren kopen voor mensen in arme landen. Uiteindelijk heeft ze $180 opgehaald! Dit leverde op: 1 geit, 2 kippen, 1 haan en 1 set schoolsupplies voor het goede doel. En naast al dat geld was haar cadeaustapel evengoed nog gigantisch te noemen.
Het koude weer houdt voorlopig nog aan: wordt vervolgd!
2 opmerkingen:
Tjonge wat een geregel allemaal, geen wonder dat je niet meer aan werken toekomt, je hebt een volle baan met die meiden !!! Maar het is wel vreselijk koud bij jullie hoor, wij willen volgend jaar een mooie trip gaan maken (35 jaar huwelijk) maar ik vraag me af of Canada wel onze bestemming wordt? .. schijnt daar ook wel eens de zon??
Hallo Polletjes,
Heel erg bedankt voor die te gekke Elmo verjaardagskaart! Hidde was er erg blij mee! Gebruiken jullie eigenlijk Skype? Zo ja, hoe kan ik jullie bereiken (lijkt me leuk om elkaar zo weer eens te zien).
Gr. Dirk
Een reactie posten