Vorige week werd er 's ochtends aangebeld. Ik moet bekennen dat ik eerst even door het kijkgaatje gluurde om te zien of het wederom de mensen van de kerk waren. Nu vind ik die dames van de kerk alleraardigst maar als atheist heb ik eerlijk gezegd niet heel veel zin in weer een voorlezing uit de bijbel. Het erge is ook dat ik totaal mijn gedachten niet bij hun verhaal kan houden, ik probeer het soms wel en dan kijk ik alsof ik hun verhaal registreer maar meestal zijn mijn gedachten "niet vergeten melk te kopen" of "oja, Morris heeft een vieze luier" of iets dergelijks. Nu heb ik dat al een paar keer duidelijk gemaakt aan deze dames, tenminste, dat dacht ik. Normaal heb ik er totaal geen moeite mee om aan te geven dat ik geen interesse heb, maar met deze dames lukt dat niet, kennelijk... Ze zijn ook gewoon iets te aardig. En als ze dan aanbellen en vragen "Hi Wendy! How nice to see you! How are you doing? And how are the girls and little Morris?", dan is dat toch lastig. Nu weet ik wel dat ze de details echt niet van elk huishouden onthouden hoor, ik zie ze heus wel fanatiek in hun memoboekjes schrijven als ze weer de auto instappen: memo -gaat verhuizen; memo - nieuw adres achterhalen; memo - echtgenoot is niet vriendelijk; memo - oudste dochter "Nina" heeft losse tand... en meer van dat.
Dit keer waren het niet de dames van de kerk, het bleken twee kerels te zijn: een kan ik het best omschrijven als een ex-drugsverslaafde Mexicaan, de ander als ruige Harley-rijder. Ik was ervan overtuigd dat deze mannen mij een beveiligingssysteem zouden proberen aan te smeren (dat zou dan ongeveer het 19e bedrijf zijn die een poging waagt in de afgelopen 3,5 jaar) dus ik deed al open met mijn "ik heb totaal geen interesse"-blik (die blik werkt bij de kerk niet, maar bij verkopers wel!). Maar nee, ze kwamen Het Deck controleren! Jawel! Die Mexicaan was kennelijk mee om te leren of iets dergelijks, hij was het type "ik stond erbij en keek er naar" en de Harley-man was kennelijk de man die de beslissingen nam. Hij zag Het Deck en zei "Die is te hoog he". Hij keek, krabte zijn baard, keek nog een keer, pakte zijn meetlint, murmelde "53cm", keek naar de berg prut die we gestort hadden, zei "I'm not sure that's allowed, it was 74cm, so you still need a permit and a railing". NEEEEEEEEH! Dus ik in mijn stelligste Engels geprobeerd om hem te overtuigen, na een paar minuten overtuigingskracht zei hij "I have to phone my boss, I will be right back".
Na een paar minuten geprobeerd te hebben een gesprek te voeren met die Mexicaan (niet gelukt), kwam de Harley man weer terug: met een zuur gezicht zei hij "It's ok". Hij schreef wat op zijn tekening, ik gluurde even mee en zag dat hij met rode pen "74cm" doorstreepte en er groot "53cm" naast schreef.
YESSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS weer een horde genomen!
Poeh, $220 armer, maar weer een stapje dichter bij het nieuwe huis. Nu nog "Garage (III)"...
maandag 23 mei 2011
zaterdag 14 mei 2011
Na de Haleluja...
Na alle Haleluja-verhalen over ons nieuwe huis, nu even wat anders. De laatste weken hadden we te maken met de nodige hordes, hobbels, obstakels, gemier, administratief geleuter, bureaucratie en de figuurlijke beren op de weg. Nu zijn we normaal gesproken zeer positief ingesteld, maar nu waren ook wij het een keer zat. Natuurlijk is er geen beter vermaak dan ........... dus voor de liefhebber: zie de volgende blogs.
vrijdag 13 mei 2011
De Gargage (I)
Toen we besloten hadden om ons huis te koop te zetten, herinnerde ik me vaag (en dan bedoel ik heel vaag) dat er iets was met een goedkeuring van de garage of iets dergelijks. De bouwer van de garage had toentertijd (ongeveer 2,5 jaar geleden) verteld dat na de bouw, een medewerker van de City of Edmonton langs zou komen voor een zogeheten “approval”. We zouden een groene sticker aan de binnenkant van de garage krijgen als de garage was goedgekeurd.
Elke zoveel maanden bedacht ik me dat ik de City eens moest bellen, maar ach: zo'n sticker had even geen prioriteit. Toen we het huis te koop wilden zetten en op zoek waren naar makelaar, kreeg ik toch ineens de zenuwen. Ik belde de City en ik vroeg hoe het kon dat we na al die tijd nog steeds geen sticker hadden:
“Did you say 9229 Scott Lane?”
“Uh, yes I did”,
“hmmm.... let me see...... hmmmm.... I'm sorry, but can you spell that?”
“ S C O T T L A N E “
“ So that is Scott Lane?”
“Yes it is"
“You are sure?”
“Uh, yes. Of course I’m sure”
“Oh, I’m sorry, but you don’t have a permit to build the garage....”
Tsja, daar sta je dan met de spreekwoordelijke mond vol tanden. Situatie: we hebben al 2,5 jaar een garage, willen ons huis te koop zetten en de garage blijkt zonder vergunning gebouwd.
En ja: wij waren zo dom om die garagebouwer op zijn blauwe ogen te geloven toen hij zei dat hij alles zou regelen. En nee, dat hebben we niet nog even gecheckt.... Dus wij moesten nog een permit aanvragen voor de garage. Voor ongeveer $200 zou dat in orde komen. Gelukkig bleek die procedure niet zo heel ingewikkeld en die vergunning was vrij snel geregeld. Nu moet ik bekennen dat het wellicht wat soepeler ging door het feit dat de City niet wist dat de garage er al stond... dat had ik natuurlijk best eerlijk willen doorgeven, mits die vraag gesteld werd in het aanvraagformulier. Maar ja, als ze er niet naar vragen....
Inmiddels stond ons huis te koop. De vergunning voor de garage was binnen, nu was het dus zaak om die groene sticker "even" te regelen. Ik belde wederom de City om een afspraak te maken: de volgende dag zou iemand langskomen. En nee: dat kost niets, dat viel weer mee. Maar de volgende dag: geen sticker. Elke keer als ik de garage inreed keek ik of er ergens een groene sticker was geplakt, maar nee. Ik tuurde alle wanden af want ik wist ook niet hoe groot die sticker zou zijn en wellicht zag ik de sticker over het hoofd. Aan het eind van de dag dacht ik nog hoopvol dat die inspecteur iets te laat was, maar daarna kreeg ik toch de zenuwen en vroeg ik me af wat er eigenlijk zou gebeuren als de garage niet in orde was: wellicht een rode sticker of een telefoontje van de inspecteur?
De volgende werd ik gebeld: de inspecteur van de City. Oeps.... Maar gelukkig viel het nieuws voor ons mee (voor hem niet): hij was aangereden door een sneeuwschuiver en hij bood meermalen zijn excuses aan dat hij niet was gekomen.
Na een dag of 5 reed ik op een ochtend de garage in en wonder boven wonder: we hadden een groene sticker met de tekst “Acceptable”, nu vond ik die kwalificatie niet bijster positief, maar een groene sticker is een groene sticker nietwaar? Weer een horde die genomen was.
Elke zoveel maanden bedacht ik me dat ik de City eens moest bellen, maar ach: zo'n sticker had even geen prioriteit. Toen we het huis te koop wilden zetten en op zoek waren naar makelaar, kreeg ik toch ineens de zenuwen. Ik belde de City en ik vroeg hoe het kon dat we na al die tijd nog steeds geen sticker hadden:
“Did you say 9229 Scott Lane?”
“Uh, yes I did”,
“hmmm.... let me see...... hmmmm.... I'm sorry, but can you spell that?”
“ S C O T T L A N E “
“ So that is Scott Lane?”
“Yes it is"
“You are sure?”
“Uh, yes. Of course I’m sure”
“Oh, I’m sorry, but you don’t have a permit to build the garage....”
Tsja, daar sta je dan met de spreekwoordelijke mond vol tanden. Situatie: we hebben al 2,5 jaar een garage, willen ons huis te koop zetten en de garage blijkt zonder vergunning gebouwd.
En ja: wij waren zo dom om die garagebouwer op zijn blauwe ogen te geloven toen hij zei dat hij alles zou regelen. En nee, dat hebben we niet nog even gecheckt.... Dus wij moesten nog een permit aanvragen voor de garage. Voor ongeveer $200 zou dat in orde komen. Gelukkig bleek die procedure niet zo heel ingewikkeld en die vergunning was vrij snel geregeld. Nu moet ik bekennen dat het wellicht wat soepeler ging door het feit dat de City niet wist dat de garage er al stond... dat had ik natuurlijk best eerlijk willen doorgeven, mits die vraag gesteld werd in het aanvraagformulier. Maar ja, als ze er niet naar vragen....
Inmiddels stond ons huis te koop. De vergunning voor de garage was binnen, nu was het dus zaak om die groene sticker "even" te regelen. Ik belde wederom de City om een afspraak te maken: de volgende dag zou iemand langskomen. En nee: dat kost niets, dat viel weer mee. Maar de volgende dag: geen sticker. Elke keer als ik de garage inreed keek ik of er ergens een groene sticker was geplakt, maar nee. Ik tuurde alle wanden af want ik wist ook niet hoe groot die sticker zou zijn en wellicht zag ik de sticker over het hoofd. Aan het eind van de dag dacht ik nog hoopvol dat die inspecteur iets te laat was, maar daarna kreeg ik toch de zenuwen en vroeg ik me af wat er eigenlijk zou gebeuren als de garage niet in orde was: wellicht een rode sticker of een telefoontje van de inspecteur?
De volgende werd ik gebeld: de inspecteur van de City. Oeps.... Maar gelukkig viel het nieuws voor ons mee (voor hem niet): hij was aangereden door een sneeuwschuiver en hij bood meermalen zijn excuses aan dat hij niet was gekomen.
Na een dag of 5 reed ik op een ochtend de garage in en wonder boven wonder: we hadden een groene sticker met de tekst “Acceptable”, nu vond ik die kwalificatie niet bijster positief, maar een groene sticker is een groene sticker nietwaar? Weer een horde die genomen was.
Het Deck (I)
Inmiddels waren er een paar weken voorbij en was ons huis verkocht. We gingen op zoek naar een lawyer. Stella, onze makelaar, had een lijstje met advocaten die we eventueel konden bellen. Haar #1 op het lijstje was een Pool, genaamd Pozniak. Volgens Stella was hij wellicht een beetje bot en hij had geen fancy office, maar hij was goed en substantieel goedkoper dan welke andere advocaat ook. En tsja, we blijven Hollanders natuurlijk. Onze advocaat werd dus Pozniak. Zijn voicemail was overigens afschrikwekkend: ik had bijna een andere advocaat gekozen...
Toen ik Pozniak uiteindelijk aan de telefoon kreeg bleek hij niet afschrikwekkend, maar gewoon bot. Hij vroeg direct of we gelijk $700 cash langs konden brengen, zonder cash kon hij niets voor ons doen... Volgens Albert (die met $700 op zak langsging) was hij live een stuk prettiger in de omgang. Dat viel dus nog een beetje mee. We kregen van Pozniak te horen dat we een nieuw Real Property Report van ons perceel moeten laten maken door (wederom) de City. Toen we dit huis kochten stond alleen het huis op de perceeltekening en sindsdien hebben we een deck, een schutting en een garage bijgebouwd. We hadden gehoopt dat ze een aanvulling op onze tekening konden maken, dit zou iets van $150 kosten, maar helaas, een geheel nieuwe tekening was nodig en dat zou ongeveer $550 kosten. Maar oke, niets aan te doen.
Er zou wederom een mannetje van de City langskomen. Nou die liet er geen gras over groeien: de volgende dag om 9.00 uur was hij al fanatiek aan het meten en tekenen in de tuin. Groot was mijn verbazing dat hij nog steeds bezig was toen ik 3,5 uur later weer thuis kwam... Alles, maar dan ook alles werd opgemeten. Hij heeft zelfs een gat in het asfalt in de alley staan bikken om een ijkpunt te vinden die onze erfgrens aangaf. Hji was zo fanatiek bezig en keek zo ongelofelijk serieus dat ik me afvroeg wat we allemaal nog konden verwachten ....
Een week later belde Pozniak, hij had als voorbode voor het rapport alvast de tekeningen van de City ontvangen: ons deck bleek te hoog. Ons deck was 74cm hoog en mocht 60cm hoog zijn. Als een deck hoger is dan 60cm, dan mag je die pas bouwen als je een permit hebt en uit veiligheidsoverwegingen moet je op zo'n deck een railing plaatsen. Dit verbaasde ons niet: de trouwe bloglezer weet nog wat voor minkukel (genaamd "Brett") ons deck had gebouwd (zie blog 30 juli 2008) dus dat daar iets mis was gegaan, hadden we eigenlijk kunnen verwachten. Nu hadden we overigens wel degelijk een railing op ons deck, maar Brett had zo lopen prutsen, dat hekje was zo gammel, dat het ons veiliger leek om die weg te halen. Volgens Brett was de hoogte van het deck overigens totaal geen probleem, hij zou nl. ook de final grade van onze tuin doen (zorgen voor een laag tuinaarde waabij rekening wordt gehouden met de juiste - door de City vastgestelde - hoogte van het perceel voor een goede afwatering) en hij zou zorgen dat de grond rondom het deck hoog genoeg zou worden: "So no worries!", zei hij nog....
We hadden kennelijk dus ook een permit voor dit deck moeten hebben. We hadden volgens Pozniak twee opties: een permit aanvragen en na ontvangst daarvan een railing plaatsen of we konden de grond rondom het deck ophogen zodat de hoogte van het deck tot de grond max. 60cm zou zijn. Toch handig, zo`n meedenkende advocaat. Dus wij gingen voor de makkelijkste en snelste optie: ik heb tig zakken prut bij het tuincentrum gehaald en Albert is de grond gaan ophogen. Voor de nieuwe bewoners niet heel prettig want de prut kwam bovenop het gras, maar ja, niets aan te doen. Gelukkig hebben ze het huis gekocht toen er nog een berg sneeuw lag, dus ze hebben geen flauw idee hoe onze tuin er uberhaupt uitziet. Volgens Pozniak zou er wederom een mannetje langskomen van de City voor een hercontrole. Pozniak: "Oh, and did I tell you that will cost you another $200."
Wordt vervolgd.... hou de blog maar in de gaten voor een "Het Deck (II)".
Toen ik Pozniak uiteindelijk aan de telefoon kreeg bleek hij niet afschrikwekkend, maar gewoon bot. Hij vroeg direct of we gelijk $700 cash langs konden brengen, zonder cash kon hij niets voor ons doen... Volgens Albert (die met $700 op zak langsging) was hij live een stuk prettiger in de omgang. Dat viel dus nog een beetje mee. We kregen van Pozniak te horen dat we een nieuw Real Property Report van ons perceel moeten laten maken door (wederom) de City. Toen we dit huis kochten stond alleen het huis op de perceeltekening en sindsdien hebben we een deck, een schutting en een garage bijgebouwd. We hadden gehoopt dat ze een aanvulling op onze tekening konden maken, dit zou iets van $150 kosten, maar helaas, een geheel nieuwe tekening was nodig en dat zou ongeveer $550 kosten. Maar oke, niets aan te doen.
Er zou wederom een mannetje van de City langskomen. Nou die liet er geen gras over groeien: de volgende dag om 9.00 uur was hij al fanatiek aan het meten en tekenen in de tuin. Groot was mijn verbazing dat hij nog steeds bezig was toen ik 3,5 uur later weer thuis kwam... Alles, maar dan ook alles werd opgemeten. Hij heeft zelfs een gat in het asfalt in de alley staan bikken om een ijkpunt te vinden die onze erfgrens aangaf. Hji was zo fanatiek bezig en keek zo ongelofelijk serieus dat ik me afvroeg wat we allemaal nog konden verwachten ....
Een week later belde Pozniak, hij had als voorbode voor het rapport alvast de tekeningen van de City ontvangen: ons deck bleek te hoog. Ons deck was 74cm hoog en mocht 60cm hoog zijn. Als een deck hoger is dan 60cm, dan mag je die pas bouwen als je een permit hebt en uit veiligheidsoverwegingen moet je op zo'n deck een railing plaatsen. Dit verbaasde ons niet: de trouwe bloglezer weet nog wat voor minkukel (genaamd "Brett") ons deck had gebouwd (zie blog 30 juli 2008) dus dat daar iets mis was gegaan, hadden we eigenlijk kunnen verwachten. Nu hadden we overigens wel degelijk een railing op ons deck, maar Brett had zo lopen prutsen, dat hekje was zo gammel, dat het ons veiliger leek om die weg te halen. Volgens Brett was de hoogte van het deck overigens totaal geen probleem, hij zou nl. ook de final grade van onze tuin doen (zorgen voor een laag tuinaarde waabij rekening wordt gehouden met de juiste - door de City vastgestelde - hoogte van het perceel voor een goede afwatering) en hij zou zorgen dat de grond rondom het deck hoog genoeg zou worden: "So no worries!", zei hij nog....
We hadden kennelijk dus ook een permit voor dit deck moeten hebben. We hadden volgens Pozniak twee opties: een permit aanvragen en na ontvangst daarvan een railing plaatsen of we konden de grond rondom het deck ophogen zodat de hoogte van het deck tot de grond max. 60cm zou zijn. Toch handig, zo`n meedenkende advocaat. Dus wij gingen voor de makkelijkste en snelste optie: ik heb tig zakken prut bij het tuincentrum gehaald en Albert is de grond gaan ophogen. Voor de nieuwe bewoners niet heel prettig want de prut kwam bovenop het gras, maar ja, niets aan te doen. Gelukkig hebben ze het huis gekocht toen er nog een berg sneeuw lag, dus ze hebben geen flauw idee hoe onze tuin er uberhaupt uitziet. Volgens Pozniak zou er wederom een mannetje langskomen van de City voor een hercontrole. Pozniak: "Oh, and did I tell you that will cost you another $200."
Wordt vervolgd.... hou de blog maar in de gaten voor een "Het Deck (II)".
De Garage (II)
Uiteindelijk konden we dus weer rustig adem halen: alle hordes die te nemen waren, waren tot zover genomen, terug naar de basis van alle verhuispret: het inpakken van de verhuisdozen.
We kregen deze week nog een uitnodiging van de verkopers van ons nieuwe huis. De verkopers zijn ontzettend leuke mensen: Marie Gabrielle and Philip. Ze zijn in de 60, hij komt uit Engeland, zij uit Frankrijk. Ze hebben in Belgie, Frankrijk en Canada gewoond. Ze verhuizen nu terug naar Zuid Frankrijk, ze vonden tijd voor warmer weer nu ze met pensioen zijn. We werden verwend met lekkere hapjes en wijn en we zaten aan onze toekomstige bar, de kids renden door de tuin die over 2 weken van hun zal zijn: het kon niet beter! Na thuiskomst zaten we `s avonds nog in de tuin na te genieten met een fles wijn "Wat is het allemaal ook mooi he!" zeiden we nog tevreden...
Toen de fles zo ongeveer leeg was, ging om 21.45 uur de telefoon, Albert nam op en hoorde de legendarische woorden:
"This is Pozniak, I have some disturbing news....".
Hoe één zin je volledige avond kan vergallen. Pozniak had het rapport van de City ontvangen: onze garage staat op de verkeerde plek. Tuurlijk, dat kon er ook nog wel bij... De garage moet 2,75m van de erfafscheiding staan, die van ons staat 2,25m van de erfafscheiding. Ik zag het al voor me: de garage moest afgebroken en opnieuw gebouwd worden (detail: garage kostte $10.000), er moest een nieuw stuk beton worden bijgestort etc. Dit zou niet alleen heel kostbaar maar ook zeer tijdroven zijn en over 2 weken gaan we verhuizen....
Nu moet gezegd dat Pozniak niet alleen bot, maar ook onbegrijpelijk is aan de telefoon. Je stelt vraag A maar krijgt antwoord op vraag B zeg maar. Albert besloot het gesprek waar we geen touw aan vast konden knopen maar te beeindigen en zou de volgende dag bij Pozniak langsgaan.
Daar bleek het volgende: in 2007 was een minimale afstand tussen garage en de erfafscheiding van 2,25m toegestaan. In 2008 is echter de bylaw aangepast en moet de minimale afstand 2,75m zijn. Volgens Pozniak hebben veel huiseigenaren te maken met dit probleem. Nou, in ieder geval prettig dat we niet de enige zijn, maar ja, dat maakt het probleem niet minder. Een beetje cru dat we hier helemaal niets aan hadden kunnen doen om dit te voorkomen en dat wij door een wijziging van een bylaw nu met een groot probleem zaten.
Albert vroeg of er wat te regelen viel met de City, maar dat was volgens Pozniak ondenkbaar, het was nu zaak om zo spoedig mogelijk een ontheffingsprocedure te starten bij de City. Dit zou maanden kunnen duren en de kopers van ons huis kunnen geld achterhouden totdat alles geregeld is, wat zou betekenen dat wij niet voldoende financien hebben voor ons nieuwe huis. Weinig positief nieuws dus.
Albert ging direct met de benodigde formulieren naar de City. Hij besloot toch een poging te wagen bij een ambtenaar van de City onder het mom "niet geschoten, altijd mis". Hij hield een overtuigend betoog, speelde in op het gevoel van de ambtenaar, en wonder boven wonder: hij liep na 2 uur en "slechts" $150 lichter voor wat papierwerk, het pand uit met..... een goedkeuring voor onze garage! Geen idee hoe hij dat nu weer voor elkaar gekregen heeft. Pozniak stond nu een keer met de spreekwoordelijke mond vol tanden: dit had hij nog niet eerder meegemaakt. Volgens de City moet alleen de buurt geinformeerd worden dat wij voornemens zijn een garage te bouwen (?) en als niemand bezwaar heeft tegen een garage op ons perceel, dan is het geregeld. Die mevrouw van de city zei nog monter "En hoe kunnen ze bezwaar hebben, die garage staat er al, haha!" ...
Voorlopige eindstand: deck moet nog goedgekeurd en we moeten de formaliteiten voor de garage afwachten... We keep our fingers crossed en gaan voorlopig maar weer verder met inpakken....
We kregen deze week nog een uitnodiging van de verkopers van ons nieuwe huis. De verkopers zijn ontzettend leuke mensen: Marie Gabrielle and Philip. Ze zijn in de 60, hij komt uit Engeland, zij uit Frankrijk. Ze hebben in Belgie, Frankrijk en Canada gewoond. Ze verhuizen nu terug naar Zuid Frankrijk, ze vonden tijd voor warmer weer nu ze met pensioen zijn. We werden verwend met lekkere hapjes en wijn en we zaten aan onze toekomstige bar, de kids renden door de tuin die over 2 weken van hun zal zijn: het kon niet beter! Na thuiskomst zaten we `s avonds nog in de tuin na te genieten met een fles wijn "Wat is het allemaal ook mooi he!" zeiden we nog tevreden...
Toen de fles zo ongeveer leeg was, ging om 21.45 uur de telefoon, Albert nam op en hoorde de legendarische woorden:
"This is Pozniak, I have some disturbing news....".
Hoe één zin je volledige avond kan vergallen. Pozniak had het rapport van de City ontvangen: onze garage staat op de verkeerde plek. Tuurlijk, dat kon er ook nog wel bij... De garage moet 2,75m van de erfafscheiding staan, die van ons staat 2,25m van de erfafscheiding. Ik zag het al voor me: de garage moest afgebroken en opnieuw gebouwd worden (detail: garage kostte $10.000), er moest een nieuw stuk beton worden bijgestort etc. Dit zou niet alleen heel kostbaar maar ook zeer tijdroven zijn en over 2 weken gaan we verhuizen....
Nu moet gezegd dat Pozniak niet alleen bot, maar ook onbegrijpelijk is aan de telefoon. Je stelt vraag A maar krijgt antwoord op vraag B zeg maar. Albert besloot het gesprek waar we geen touw aan vast konden knopen maar te beeindigen en zou de volgende dag bij Pozniak langsgaan.
Daar bleek het volgende: in 2007 was een minimale afstand tussen garage en de erfafscheiding van 2,25m toegestaan. In 2008 is echter de bylaw aangepast en moet de minimale afstand 2,75m zijn. Volgens Pozniak hebben veel huiseigenaren te maken met dit probleem. Nou, in ieder geval prettig dat we niet de enige zijn, maar ja, dat maakt het probleem niet minder. Een beetje cru dat we hier helemaal niets aan hadden kunnen doen om dit te voorkomen en dat wij door een wijziging van een bylaw nu met een groot probleem zaten.
Albert vroeg of er wat te regelen viel met de City, maar dat was volgens Pozniak ondenkbaar, het was nu zaak om zo spoedig mogelijk een ontheffingsprocedure te starten bij de City. Dit zou maanden kunnen duren en de kopers van ons huis kunnen geld achterhouden totdat alles geregeld is, wat zou betekenen dat wij niet voldoende financien hebben voor ons nieuwe huis. Weinig positief nieuws dus.
Albert ging direct met de benodigde formulieren naar de City. Hij besloot toch een poging te wagen bij een ambtenaar van de City onder het mom "niet geschoten, altijd mis". Hij hield een overtuigend betoog, speelde in op het gevoel van de ambtenaar, en wonder boven wonder: hij liep na 2 uur en "slechts" $150 lichter voor wat papierwerk, het pand uit met..... een goedkeuring voor onze garage! Geen idee hoe hij dat nu weer voor elkaar gekregen heeft. Pozniak stond nu een keer met de spreekwoordelijke mond vol tanden: dit had hij nog niet eerder meegemaakt. Volgens de City moet alleen de buurt geinformeerd worden dat wij voornemens zijn een garage te bouwen (?) en als niemand bezwaar heeft tegen een garage op ons perceel, dan is het geregeld. Die mevrouw van de city zei nog monter "En hoe kunnen ze bezwaar hebben, die garage staat er al, haha!" ...
Voorlopige eindstand: deck moet nog goedgekeurd en we moeten de formaliteiten voor de garage afwachten... We keep our fingers crossed en gaan voorlopig maar weer verder met inpakken....
donderdag 12 mei 2011
Groen en H
Allereerst even kort aandacht voor het volgende: vanaf heden is Edmonton weer groen! Dus niet wit of bruin, maar knalgroen. Waren de blaadjes vorige week nog in knop, vandaag zagen we ineens overal groene bomen. We hadden vier jaar geleden niet kunnen vermoeden dat we ooit zo blij konden worden van zoveel groen. Het gras was na de dooi bruiner dan bruin, maar nu doet het felle groen bijna zeer aan je ogen.
Even hulde voor Albert: iets van 6 weken geleden deed hij zijn 10e en laatste (tenminste, als hij het tentamen zou halen...) examen voor zijn verzekeringsopleiding. Met deze opleiding is hij begonnen toen hij hier voor - toen nog - ING Insurance kwam werken. Vandaag zag hij op internet dat de uitslag bekend was. Je krijgt hier een letter als beoordeling. Eerst was hij in shock; bij zijn naam stond de letter "H", hij baalde enorm en wist niet dat je zo'n slechte beoordeling kon krijgen .... Toen hij echter doorklikte zag hij dat de "H" stond voor "Honours", wat betekent dat hij in de hoogste categorie heeft gescoord, oftewel een A+ (in cijfers tussen een 9-10)!
Even hulde voor Albert: iets van 6 weken geleden deed hij zijn 10e en laatste (tenminste, als hij het tentamen zou halen...) examen voor zijn verzekeringsopleiding. Met deze opleiding is hij begonnen toen hij hier voor - toen nog - ING Insurance kwam werken. Vandaag zag hij op internet dat de uitslag bekend was. Je krijgt hier een letter als beoordeling. Eerst was hij in shock; bij zijn naam stond de letter "H", hij baalde enorm en wist niet dat je zo'n slechte beoordeling kon krijgen .... Toen hij echter doorklikte zag hij dat de "H" stond voor "Honours", wat betekent dat hij in de hoogste categorie heeft gescoord, oftewel een A+ (in cijfers tussen een 9-10)!
zondag 17 april 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)