Dagje Calgary

Naast Glenn's Teapot zagen we deze geweldige molen: "The Donut Mill".


Als echte Canadians maken we ons natuurlijk niet druk over een autoritje meer of minder. Vandaar dat Albert en ik 'even' een dagje naar Calgary zijn gegaan. Ach, was maar 650 km in totaal! Geweldige route overigens. We reden over Highway 2 en passeerden schitterende plaatsnamen als "Wataskiwin", "Ma-me o Beach", "Red Deer", "East Hobbema", "Ponoka", "Netook" en "Airdrie". Het opvallende was: de weg ging continu rechtdoor, halverweg bij Red Deer volgde één bocht, waarna we weer volkomen rechtdoor reden totdat we bij Calgary aan kwamen! Het was bijna als de weg van Amsterdam naar Enkhuizen: gewoon de weg volgen en als je echt niet meer verder kan dan ben je in Enkhuizen.

De omgeving was geweldig: knalgele graanvelden welke werden afgewisselde met knalgroene weilanden. Het was erg heuvelachtig en overal zagen we gigantische strobalen op de velden. We zagen nog heel casual een bordje in het weiland staan met daarop "for sale 61 acres" en hier en daar stonden langs de snelweg tractoren en andere Bob de Bouwer-achtige voertuigen te koop. Erg grappig was het bordje "do not cross median" waarmee de tussenberg bedoeld wordt: de berm was 5 meter breed en 2 meter diep! Zelfs met onze superauto zouden we daar niet vol vertrouwen doorheen rijden! Ook nog opvallend: ongelofelijk veel zwarte koeien en ook koeien variërend van licht tot donkerbruin, allemaal effen gekleurd en dus geen Nederlandse gevlekte koeien. En nog een gat in de markt: ze hebben hier geen hectometerpaaltjes! Degene die de Canadezen zover kan krijgen dat ze die gaan plaatsen, kan hier rijk worden (maar dan natuurlijk wel even een paar cent per paaltje bedingen!

Toen we Calgary naderden, konden we de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains zien. Na Red Deer was het tijd voor een ontbijtje bij Glenn's Teapot, van al dat rijden kregen we wel honger dus de bacon&eggs ("sunny side up"), ham, scrambled eggs, hashbrowns en fruit gingen erin als Wieger Ketellapper! Het zou 16 graden zijn, maar de "gevoelstemperatuur" was een graad of 6! Dat bleek niet vreemd toen we in de krant lazen dat het die nacht in Calgary 1 graad was!

Nu was het dus 1 rechte weg (met uitzondering van Die Ene Bocht) tot Calgary. Maar toen... in Calgary finaal zijn we finaal de weg kwijtgeraakt. We reden eerst recht op downtow af, niet te missen door alle hoogbouw (schitterende skyline). Maar na een paar minuten zagen we de skyline rechts van ons, vervolgens ver achter ons en daarna was de skyline zelfs niet meer te zien! Albert had een gesprek met een hoge piet bij de ING en de tijd begon te dringen. In een woonwijk waar we ineens doorheen reden vroeg hij de weg. De dame die hij aansprak zal raar opgekeken hebben, hij liep nl. met ontbloot bovenlijf, nette pantalon en blote voeten over de stoep aangezien hij zich voor het gesprek nog moest omkleden. Uiteindelijk reden we downtown en waren we "a few blocks" van de ING, we moesten stoppen wegens diverse wegversperringen. Gelukkig konden we daar parkeren. Van een Overvriendelijke Canadees mocht Albert de mobiele telefoon lenen om de ING te bellen. Ik zou wel even betalen voor het parkeren. Bleek dat het alleen met een creditcard kon... en we zeggen wel goed ingeburgerd te zijn, maar die creditcard hadden we niet bij ons... wonder boven wonder was De Overvriendelijke Canadees bereid om de parkeerkosten met zijn creditcard te betalen. Natuurlijk hebben we hem een tip gegeven, we zijn nl. nog niet gewend aan deze vriendelijkheid.

Uiteindelijk was het resultaat een zeer goed gesprek met de ING, een lege portemonnee (ik moet toch iets doen als Albert aan het lunchen is!) en zeer blije kinderen in de avond (die waren blij met alle cadeaus!). Tot zover ons dagje Calgary.