Het Huis en de computer

Even een beschrijving van het huis. Het is een grote bungalow aan Argyll Road. Het huis heeft twee levels: "beneden"twee woonkamers, afgescheiden door een openhaard waar je omheen kan lopen (en die je dus van twee kanten kan bekijken). Op het hogere level (slechts 3 treden hoger) is de keuken en de eetkamer. Achter de keuken en de eetkamer is een gang met drie kamers en een badkamer: kamer van Albert's ouders, leskamer van Albert's moeder en een extra kamer, voorlopig is dat Jan zijn slaapkamer. Vanuit de woonkamers kan je naar beneden: naar de basement. Als er geen logees zijn, is dat Jan's woonverdieping. Ons luxe verblijf betekent dus dat Jan verbannen is naar de extra kamer. De basement bestaat uit een woonkamer (met openhaard!), een slaapkamer, een badkamer, een kleine computerkamer en een "utilityroom" waar de wasmachine, droger en een mega koelkast en mega vriezer staan. Verder bestaat die kamer uit alleen maar buizen en anderszins dat lijkt op een machinekamer, zolang alles werkt hoeven we daar zeg maar niets van te weten.



De kleine computerkamer leek heel handig, maar maakte het voor ons vrijwel onmogelijk om te computeren. Als Kiki slaapt (groot deel van de middag) en als de meisjes 's avonds naar bed gaan, kunnen we niet bij de computer. Maar ja, als ze niet slapen gaan wij niet computeren want dan gaan we leuke dingen doen. We wilden dus graag onze laptop gaan gebruiken, zodat we niet in de basement hoeven te zitten. Dat leek niet moeilijk: we hadden de modem nog net uit de meterkast gered voordat de verhuizers 'm wilden inpakken (dank Oom Mau voor de tip!) dus vol goede moed aan de slag. Dat bleek niet zo makkelijk. We kwamen erachter dat er nog "iets" op zolder stond, een klein leuk apparaatje waarvan ik het nut nooit wist. Dat leuke ding zit nu dus in de container (wilde het nog weggooien maar de verhuizer had het al ingepakt) en bleek essentieel. Albert's moeder kent hier - net als in Enkhuizen - iedereen en wist dus gelijk dat we "Martin" moesten bellen. Blijkt een onverstaanbare Taiwanees die streeft naar meer verstaanbaarheid (want zit op les bij Albert's moeder) en die kon Albert (computer is Albert's portefeuille....) een hoop op weg helpen. Vandaag is Albert De Held want hij heeft onze laptop aan de praat gekregen. Inclusief de standaardstress: 9 van de 10 stappen lukken, daarna moet er natuurlijk weer gebeld worden, vervolgens 30 minuten aan de lijn met iemand van het bedrijf van de "router", nog nooit zoveel snoeren gezien, de ene stekker in de ander, in een kastje met knipperende lichtjes etc. Het resultaat: ik zit nu dus heel luxe in de eetkamer te typen!



Ik wil jullie het volgende uit de les van Martin bij Albert's moeder niet onthouden: hij kreeg van Albert's moeder een sollicitatietraining. Hij zou bij een bedrijf gaan werken dat volgens Albert's moeder vragen zou stellen over zijn religie en hij bereidde het gesprek voor:

Albert's moeder: "are you Christian?"

Martin: "no, I don't mind working with Christmas."